i 've got a war in my mind

Είμαι ένα σημείο πριν την πλήρη παράνοια και ξέρω το. Επειδή χάνω τη ψυχραιμία μου πλέον. Και επειδή νικά εκείνος που εν ο πιο ψύχραιμος.Άρα όι εγώ. Και θυμώνω επειδή μπαίνω στη διαδικασία να παίζουμε παιχνίδια και να σκέφτομαι το νικητή. Και εν γίνεται ρε γαμώτο επειδή είσαι ο άνθρωπος μου. Και πάντα εννα είσαι.Και επειδή εν ξεχωρίζω το σωστό που το λάθος. Και την αλήθεια που το ψέμα.Και για ποιό λόγο τα αισθήματα πρέπει να μπαίνουν σε συγκεκριμένα καλούπια.

Και θυμώνω με τον εαυτό μου. Που άμαν κάμνουμε παύσεις και εν μιλούμε θυμίζουν σε τα πιο μικρά πράματα. Τα οποία εν επρόσεχα ποτε. Όπως το οτι σιγοτραγουδάς "δεν παν στο διάολο τα λεφτά" κάθε Τετάρτη και άμαν δε μιλούμε πραγματικά ακούω το για να νομίζω πως ακούω τη φωνή σου. Και θυμώνω επειδή γίνομαι τέλια κορούα και καταστρώνω σχέδια. Και βγαίνουν καπνοί που τα αυτιά μου και γίνομαι πράσινη με κόκκινα μάτια κάθε φορά που θωρείς το κινητό σου. Και θυμώνω που εισέβαλες έτσι στη ζωή μου.Και που σφυρίζουμε αδιάφορα και κάμνουμε οτι εν συμβαίνει τίποτε. Επειδή συμβαίνει και ξέρεις το.

Και είμαι ο πιο χαρούμενος άνθρωπος. Με τον τρόπο που χαμογελάς όποτε με βλέπεις. Που προσπαθείς να μου μάθεις να χορεύω και να παίζω μπάσκετ. Που εν μας κόφτει τι λαλεί ο κόσμος για τη σχέση μας. Και που μου φιλάς τρυφερά τα μαλλιά. Και που συγχύζεσαι άμαν μου κολλά κάποιος. Και που σου λέω πόσο σ'αγαπώ και προσπαθώ να σε πείσω γιατί γαμώτο παρακολουθώ UFC τα ξημερώματα για σένα τι πιο μεγάλη ένδειξη αγάπης εν τούτη?Και που μου δείχνεις πόσο με αγαπάς και είσαι ακτινογραφία μαζί μου. Και που μου λες οτι εγκρέμισα τους τoίχους σου και εν έχεις αντισώματα μαζί μου.Και που σου φορώ τη φόρμα σου μόνο γιατί έχει τη μυρωδιά σου.  Και ήρτες Serena απλά για να δεις αν είμαι καλά άμαν εκόπηκα στους βράχους.  Και που νομίζεις οτι τα δρομάκια της Παλιάς Λευκωσίας εν η Νέα Ορλεάνη του '50 και πρέπει να με προσέχεις που τους κακούς. Και που ανησυχείς άμαν πίνω και έρχεσαι να με πιάσεις. Ή που με πιάνεις τηλέφωνο να ακούσω τον Κινέζο. Και που σου έλεα εν θέλω να σε ξαναδώ κι εσύ εκάθεσουν έξω που το σπίτι μου ώσπου να αλλάξω γνώμη.

Και μετά πιάνει με εκείνη η μεγάλη θλίψη. Οτι εζήσαμε τόσα πολλά μαζί που εν θα τα εζούσα με κανέναν άλλο αν τον ήξερα όλη μου τη ζωή. Και που νιώθω οτι μπορεί να σε χάσω.Και που νιώθω οτι σε χάνω εξαιτίας της. Και αν δεν ήταν εκείνη εννα ήταν κάποια άλλη. Πάντως όι εγώ.Και κάμνω μαύρους κύκλους και κατεβάζω τεκίλες και ακούω paint it black.Και ξέρεις οτι μισώ να χάνω. Ιδιαίτερα επειδή εφάνηκα πολλά δειλή και αξίζει μου να χάσω.Αλλά τούτο εν έχει να κάμει με μένα. Έχει να κάμει με σένα και τι σε κάμνει ευτυχισμένο.Και εν έχει να κάμει τίποτε ο έρωτας με τούτο. Έχει να κάμει η αγάπη. Και αν δεν έχασα ως τωρά το νου μου σημαίνει πως εν θα τον χάσω ποτέ.

μεγάλο πουθενά

Άνοιξα το μεγάλο πουθενα
βρήκα το εισιτήριο στη σελίδα
Να κοιμάσαι δίπλα μου ξανά
μεσα στ΄όνειρό μου
πάλι σε είδα

Κι αγάπη εκεί είναι γκρεμός
γελάς και στην άκρη χορεύεις
Η αγάπη είναι ένας θεός
στα θαύματα πες μου αν πιστεύεις

Κι αγάπη σαν κόμπος μετά
η αγάπη φτηνά επεισόδια
Η αγάπη με λόγια μισά
γυρνάς και το βάζεις στα πόδια

και πίσω πια δεν κοιτάς

the peter pan syndrome

Είμαι 27
Και βγαίνω καθημερινές για να μεν μπω ποτέ στη ρουτίνα του εργαζόμενου
Και αγχώνομαι όποτε βλέπω λογαριασμούς τηλεφώνου και την αναλυτική των καρτών μου
Και καθυστερώ να τους ανοίξω για να μεν μου χαλάσουν τη μέρα μου
Και μπορεί να μείνω χωρίς λεφτά που το 2ο σαββατοκυρίακο του μήνα
Και ακούω τραγούδια και νομίζω οτι εγράφτηκαν μόνο για μένα
Και κάμνω τα ίδια λάθη ξανά και ξανά επειδή πιστεύκω οτι εννα έχουν διαφορετικό αποτέλεσμα
Και μισώ τη δουλειά που κάμνω γιατί νεκρώνει μου τα εγκεφαλικά μου κύτταρα
Και άμαν ερωτεύομαι πιστεύκω πως κανένας εν ένιωσε όπως νιώθω εγώ τη δεδομένη στιγμή
Και ακούω με το ίδιο πάθος τη μουσική που άκουα στα 17
Και κάθε χρόνο εύχομαι να μεν αλλάξει τίποτε
Αλλά φοβάμαι μήπως αλλάξουν όλοι οι άλλοι γύρω μου και μείνω εγώ μόνη μου να παλιμπαιδίζω
Και να κάνω εφήμερες σχέσεις απλά για να καλύψω τα κενά μου
Ή να κάμω συμβιβασμούς απλά για να ακολουθήσω τους άλλους

Είμαι 27
Και θέλω να κάμνω άσκοπες συζητήσεις για πράματα που κανένας εν ήβρε λύση ποτέ και όι για την περίοδο μου και την καινούργια τσάντα που αγόρασα
Και να μεν καταλάβω ποτέ τι εν το γραμμάτειο oύτε λεπτομέριες για στεγαστικό δάνειο
Και να μεν χρειάζεται ποτέ να μετρώ θερμίδες
Ούτε να πίνω 8 ποτήρια νερό
Και να κάμνω γυμναστική όι για λόγους υγείας αλλά γιατί έχει πλάκα
Και να μεν γίνουν οι εξόδοι μου οι γάμοι και οι βαφτίσεις
Και να πηγαίνω με τα ίδια άτομα που αγαπώ κάθε Κυριακή στον ίδιο τόπο και να λέμε τις ίδιες βλακείες
Και να λέμε πως ένα ποτό εννα πιούμε αλλά να γινόμαστε χάλια

Και να μεν φαίνεται στη φάτσα μου η κραιπάλη της προηγούμενης νύχτας
Και να κλαίω και να γελώ δυνατά χωρίς να σκέφτομαι οτι είμαι υπερβολική
Και να έχω όσους αγαπώ πάντα δίπλα μου
Και να μεν έχω κρέμες ημέρας, νύχτας ενυδατική  αντηλιακή και μάσκες για βαθύ καθαρισμό να μου πιάνουν όλο το χώρο στο μπάνιο μου
Και να μεν φορώ συνδυασμένα πράματα για να κοιμηθώ
Και να μεν μοιράζομαι το κρεβάτι μου
Και να μεν λυπάμαι που εν μοιράζομαι το κρεβάτι μου

Και να τσακώνομαι χωρίς επιχειρήματα
Και να μεν φοούμαι τις συνέπειες
Και να είσαι έξω που το σπίτι μου ώσπου να κατέβω για να τα βρουμε
Και όποτε σε βλέπω να νιώθω όπως την πρώτη φορά
Και να ανυπομονώ να πιάσω μήνυμα ή να κτυπήσει το τηλέφωνο
Και να πιστεύω οτι σε κάποια φάση εννα κάμω κάτι σημαντικό για την ανθρωπότητα
Και άμαν απογοητεύομαι να λέω στίχους του Παυλίδη και του Αγγελάκα για να δικαιολογώ την κατάσταση
Και να μεν πιστέψω ούτε για μια στιγμή οτι τα είδα ούλλα γιατί είμαι μικρή και έχω πολλά να μάθω ακόμα!

σ'ένα καλοκαίρι

Σ'ένα καλοκαίρι εσυμμετείχα σε δύο γάμους που με εκάμαν να πω 384739847 φορές δυνατά οτι εννεν πράματα για μένα τούτα. Ιδιαίτερα οι κρίσεις οι υστερίες τα διαδικαστικά και ο κόσμος που εμπερικλίεται σε έτσι εκδηλώσεις επηρέασε τη ζεν φιλοσοφία μου.
 Άρχισα να πίνω και να με χαλά με την έννοια οτι έκλαψα πολλά φίλε που με διαβάζεις. Παλιά το ποτό ήταν ένας ύμνος στη ζωή μου τωρά πίνω και κλαίω. Κλαίω όπου σκεφτείς. Μες το αυτοκίνητο, μες το μπάνιο έξω που σπίτια μέσα σε χώρους στάθμευσης και μες τα μπαράκια.
Έχασα δυο άντρες που αγαπώ πολλά και επεράσαμε τόοοσα πολλά επειδή στη μια περίπτωση εν μπορεί και στην άλλη περίπτωση εν μπορώ.
Εκατάλαβα οτι μπορεί να αγαπάς πάρα πολλά κάποιον αλλά να τον αφήνεις να φύει, ή να τον διώχνεις ακριβώς επειδή τον αγαπάς.
 Εκτίμησα το πόσο σημαντικοί εν οι φίλοι μου στη ζωή μου. Τζίνοι οι φίλοι που τους λέεις τελικά πως σκέφτεσαι τι νιώθεις και απλά περνούν το μαζί σου.
Εκατάλαβα πόσο δύσκολο είναι να σου λείπει κάποιος. Τόσο, που πράματα σαχλά που του αρέσκαν να αρχίζουν να σου αρέσκουν αλλά ενι ξέρεις αν πραγματικά εχάλασε το γούστο σου ή αν σου αρέσκουν επειδή εν ένας τρόπος να τον νιώθεις κοντά σου.
Εγνώρισα ανθρώπους που έχουμε τόοοσα κοινά και αν δεν ήταν η απόσταση θα επερνούσαμε τέλεια!
Μέσα στην προσπάθεια ανασυγκρότησής μου εσκέφτηκα οτι εν παίρνω τη ζωή μου στα σοβαρά και έκαμα phd proposal. Και η αλήθεια εν οτι εν ένα θέμα που αγαπώ πολλά επομένως εύχομαι να παν όλα καλά. Αν παν έτσι ακριβώς όπως θέλω θα σταματήσω για λίο να είμαι μπλογκοπριχτάκι του ελέους και θα ασχοληθώ με κάτι δημιουργικό.
Είδα τον μέχρι πρότινος μεγάλο μου έρωτα και δεν μου έκαμε καμία απολύτως αίσθηση. Για πρώτη φορά. Επαρακολουθούσα μάλιστα το κινητό μου καθώς εμιλούσαμε περιμένοντας μήνυμα από άλλον αποστολέα και εσκέφτηκα πώς τα φέρνει η ζωή καμμιά φορά.
Έκρουσα και που τον ήλιο και που τον έρωτα.
Μπορεί να παρουσιάζω τα πράματα πολλά δραματικά αλλά η αλήθεια εν οτι επέρασα πολλά ωραίο καλοκαίρι
Και εκατέληξα πως "δεν είμαι μόνος δεν είμαι ο μόνος όλα είναι δρόμος".

προσπάθησε να μη σε ξαναδώ δε γίνεται πιο κάτω από δω

Είδα σε μες την τάφρο μετά τα μεσάνυχτα. Τα χέρια σου ήταν σταυρωτά αλλά γαμώτο το χαμόγελό σου..Το πρόσωπο σου έλαμπε.Επροσπάθησα να κρυφτώ όσο εμπορούσα, εκτυπούσαν οι  παλμοί μου μήπως μας δεις. Το πρόσωπό σας έλαμπε..

Έβκαλα τη Γρίβα Διγενή λουμένη που το κλάμα. Το μόνο που εθωρούσα μπροστά μου ήταν το πρόσωπό σου που έλαμπε.

"Χωρίς αυταπάτες αφού όλες τις έκαψες
Κι εγώ αλήθεια τόσο τις ήθελα.."





*Το εν λόγω ποστ γράφεται με την ελπίδα να το θωρούμε τον Αύγουστο του 2013 με τον σημερινό οδηγό και συνοδοιπόρο μιας ζωής και να γελούμε

i'm lost but i'm hopeful baby!

Ζω στη σιωπή..ζεις στον αέρα

"Το ερωτικό άγχος είναι ο φόβος ενός πένθους που έχει ήδη συντελεστεί από τη στιγμή που άρχισε ο έρωτας από τη στιγμή που ένιωσα τη σαγήνη.  Θα έπρεπε κάποιος να μου πει,  μην αγχώνεσαι πια τον έχεις ήδη χάσει. "Κάπως έτσι τα λέει ο Μπαρτ και κάπως έτσι καταλήγουν τα πράματα.Ο έρωτας εν μια αντίστροφη μέτρηση που σε αγχώνει.

Εν τούτο το αίσθημα που εν μπορώ να σου το εξηγήσω. Που νιώθεις να λάμπεις άμαν είσαι στον ίδιο χώρο με τον άλλο. Επειδή εν ο ήλιος για σένα. Που τον κοιτάζεις και νιώθεις να κρούζεις μέσα σου.Εν η στιγμή που είσαι μαζί του και σταματά ο χρόνος. Και θέλεις μόνο να τον βλέπεις να γελά και τίποτε άλλο. Και πίσω ακούεις μουσικές με κόκκινα σύννεφα στον ουρανό και αναρωτιέσαι αν την ακούει κι εκείνος.  Όλες οι κοινωνικές νόρμες χάνονται για εκείνη μόνο τη στιγμή. Ίσως επειδή δίνεις σε τούτο που νιώθεις άλλη ονομασία. Εν τούτο το αίσθημα που άμαν εν μακριά σου/εν σου στέλνει/εν του στέλνεις μήνυμα νιώθεις να μαυρίζεις. Ακούεις τον σταθμό που ακούει βλέπεις τα έργα που αγαπά απλώς για να νιώθεις έστω και με κάποιον περίεργο τρόπο κοντά του. Εν η στιγμή που παίρνεις άσχημα την κατηφόρα. Και ξέρεις οτι κάτι πάει απλά λάθος.  Και θυμώνεις με τον εαυτό σου. Επειδή εν το ελέγχεις. Επειδή έγινες ήδη ευάλωτος και εξαρτημένος της παρουσίας του μες τη ζωή σου.

Whatever helps you sleep at night

Μετά που ένα γάμο μια κηδεία κάτι αποκαλύψεις και ένα γεμάτο καλοκαίρι γενικώς εδιαπίστωσα για άλλη μια φορά πόσο φοούμαι την εξάρτηση και τελικά πόσο αναπόφευκτη είναι. Να εξαρτάσαι που κάποιον άλλο.Όι καθαρά ερωτικά αλλά σε κάθε σχέση. Μπορεί να περνάς κάτι αλλά να μεν μπαίνεις καν στη διαδικασία να πεις "θέλω να είσαι δίπλα μου σε τούτο" αλλά να το κάμνεις με άλλες χίλιες δυο πράξεις. Και μπορεί εσύ να μεν μπορείς να του πεις "ξέρεις είμαι δίπλα σου σε τούτο" επειδή ο άλλος παρουσιάζεται ψύχραιμος, ότι έχει τον έλεγχο της κατάστασης, ότι εν θέλει να σε πρήζει αλλά είσαι ακριβώς δίπλα του παίζοντας παράλληλα το παιχνίδι του.Στο τέλος τούτο είναι. Να μπορείς να μεν χρειάζεται να πεις με λόγια τίποτε και ο άλλος να ξέρει. Να ξέρει γιατί του εμίλησες απότομα, ή γιατί του έκρυψες κάτι. Και να μεν χρειάζεται καν να ζητήσεις συγγνώμη ή στην αντίθετη περίπτωση να περιμένεις την απολογία του.  Παίρνεις τον στο jumbo για παράδειγμα, πιάνεις του παγωτό κάμνεις τον δεύτερο Dickinson επειδή ξέρεις οτι εννα γελάσει. Πίνεις ένα ακόμα shot που εν το σηκώνεις απλώς για να του πεις "είμαι δαμέ σε τούτο που περνάς".  Και κάπου δαμέ ούλλα βκάλλουν νόημα. Και ναι κάποιοι άνθρωποι εν περαστικοί και η κοινή ζωή μας διαρκεί 3,4,5 μήνες και τούτο ενι. Εν τόσοι άλλοι όμως που εν εκεί και ήταν δίπλα μας πάντα μες το ταξίδι της ζωής μας και εν καθαρή απόδειξη οτι οι σχέσεις εννεν αντίστροφη μέτρηση. Εννεν αντίστροφη μέτρηση εν κάτι που εξελίσσεται και γίνεται πιο όμορφο και πιο σταθερό όσο πάει. Και όσο πάει βλέπεις τους φόβους σου τα μυστικά σου να διαλύονται και εσένα σιγά σιγά να φεύκεις που τον μικρό κύκλο της ασφάλειας που εδημιούργησες και απλώς απολαμβάνεις τη διαδρομή σου.

στον ήλιο σου ξεχνώ, γέλα καρδιά μου

Αγαπώ το καλοκαίρι. Και αγαπώ το καλοκαίρι επειδή στα πιο απλά πράματα βάζεις χρώμα άρωμα και γεύση. Αρκεί σου ένα μαγιώ, μια sommersby με πολλά παγάκια στο χέρι και η φωνή της Beth Gibbons στο Serena. Ανυπομονείς μόνο για τη στιγμή που εννα ξαπλώσεις για δυο λεπτά μέσα στη θάλασσα του sunrise κατά τις 18:30 που φεύγει ο κόσμος και ακούς μόνο τα κύμματα. Εν σε πειράζει τόσο η δουλειά και απομακρύνεις την αρνητικούρα του κόσμου.  Απολαμβάνεις να κάθεσαι με τις ώρες σε μιαν αυλή σε μια βεράντα, στην άμμο και να πίνεις μπύρες. Μαθαίνεις και αγαπάς τα πισωγυρίσματά σου. Χαμογελάς για ένα φιλί στο μέτωπο που κάποιον που μοιάζει με τον ήλιο. Και είσαι χαρούμενος για εκείνη τη στιγμή. Εκείνη η στιγμή διαρκεί για πάντα. Γιατί έχεις δίπλα σου όσους αγαπάς και γιατί στις πιο απλές στιγμές κρύβονται τα πιο μαγικά πράγματα. Χωρίς αναλύσεις. Χωρίς συζητήσεις ερωτήματα και απαντήσεις. Για το κρούσιμο του ήλιου και για τις πληγές των βράχων μπορείς να ανησυχήσεις από το φθινόπωρο και μετά.

i think is strange you never knew..

για ο,τι νιώθω εν φταίεις εσύ..

το ημερολόγιο ενός αλκοολικού

Οίνος εφραίνει καρδίαν ανθρώπου λένε αλλά φυραίνει νουν. Και άρχισα να προβληματίζομαι λίγο αγαπητέ μου φίλε γιατί άρχισα να το παρακάμνω. Όχι, εν εκατάντησα να ξυπνώ και να ψάχνω ποτό ή να κάθομαι μόνη μου να πίνω. Να σου πω πως τις προάλλες είπαμε να μετρήσουμε τις θερμίδες που πήραμε μετά από την κατάποση αλκοόλ την περασμένη νύχτα. Ήταν κάπου στις 2000..Μάλιστα..2000 θερμίδες και κατά τ' αλλα να χτυπιέσαι στα γυμναστήρια για να χάσεις. Και άρχισα λοιπόν να μπαίνω σε σκέψεις για τους λόγους που πίνουμε.

Το ποτό της κοινωνικότητας

Όλα ξεκινούν έτσι. Επειδή όσο κι αν λατρεύεις την coca-cola εν μπορείς να την πίνεις όλο το βράδυ. Και εν μπορείς να την πίνεις όσο είσαι στο Caveau des Oubliettes και ακούεις σε jazz ήχους το Sunny ή σε happy hour του La Palette μετά το πανεπιστήμιο. Αρχίζεις λοιπόν με καμιά ροζ μπύρα και κανένα παρακμιακό κρασί των 4 ευρώ επειδή η πείρα σου ως πότης και η φοιτητική σου τσέπη δεν σου επιτρέπει να τα σνομπάρεις και σιγά σιγά αρέσκει σου.

Το ποτό του παρατημένου:


 Αύγουστος του 2007. Είσαι σε beach party και σε κάτι ώρες φεύγεις για Παρίσι. Είσαι ήδη σε μια κατάσταση off με τον Σ. Πας για να τον δεις πριν να φύγεις, ελπίζοντας σε ένα σενάριο όπου εκείνος εννα σου πει πόσο σε αγαπά, εννα σου πει να μείνεις ή οτι εννα έρτει μαζί σου για να τα βρείτε και πίσω παίζει κάτι τύπου "κάνε κάτι λοιπόν να χάσω το τρένο". Αντ' αυτού βρίσκεις τον να σαλιαρίζει με μια ξανθή, νομίζεις οτι εν παραισθήσεις εν θέλεις να πιστέψεις το τι σου συμβαίνει. Κατεβάζεις 3 βότκα sprite και ρουφάς δύο καρπούζια στην καθισιά σου τα μαλλιά σου εν πατημένα στην υγρασία και το μάσκαρά σου επήρε την κατηφόρα καθώς πίσω ακούεις κάτι τύπου"να μου μιλάς όπως παλιά απαγορεύεται γιατί δεν θέλω να θυμάμαι άλλο πια". Φτάνεις Λευκωσία στις 6.30 το πρωί πρησμένη στο κλάμα. Έχεις 2 ώρες να φτιάξεις τις τελευταίες βαλίτσες να αποχαιρετήσεις μάμμα παπά σκυλιά γατιά να ξεπεράσεις το hang-over και τον έρωτά σου.


Το ποτό των εορτασμών


Πιάνεις το πτυχίο σου μαζί με τους υπόλοιπους φίλους σου και γιορτάζετε το στην Κύπρο. Αρχίζετε με tequila shots συνεχίζετε με υποβρύχια, με άλλα shots ώσπου χάνεις τον λογαριασμό. Η μια καταλήγει να τσακώνεται με τρίγωνο τύπο  στην πόρτα του Zoo και ο άλλος να θέλει να πάει νοσοκομείο. Μετά που πολλές στάσεις για εμετούς και μια απόπειρα να σκοτώσεις έναν Πακιστανό που βρίσκεται στο δρόμο σου φτάνεις στο Απολλώνειο. Ο φίλος σου πρέπει να κατουρήσει αλλά αδυνατεί λόγω της πίεσης. Περνάς την υπόλοιπη νύχτα στο νοσοκομείο περνώντας τέλεια πρωτίστως επειδή εν είσαι εσύ ο ασθενής και δευτερευόντος επειδή ο ασθενής είναι το πιο γελοίο θέαμα ever.

Το ποτό του να περάσει η ώρα:

Τελειώνεις από τη δουλειά και έχεις event επαγγελματικό σε 2.5 ώρες. Επιλέγεις να πας στον κύριο Δημήτρη στη Λαϊκή Γειτονιά να συναντήσεις τους φίλους σου προηγουμένως. Εν καλοκαίρι όμως επομένως εν έχει καλύτερο πράμα που το ούζο. Πίνεις για το καλοκαίρι που ήρθε, για τις τέλειες διακοπές που έπονται για την παλιά Λευκωσία που εν τέλεια και καταλήγεις να πίνεις δύο μπουκάλες ούζο πλωμαρίου και τρία πιατάκια αγγουράκι. Σηκώνεσαι να πας στο event και εν νιώθεις καθόλου καλά. Μα καθόλου καλά. Κάμνεις το γυρό σου χωρίς να τολμάς να ανοίξεις το στόμα σου να πεις κουβέντα μήπως καταλάβει κανένας τίποτε. Ο υπόλοιπος κόσμος στην πραγματικότητα χέστηκε και σε θεωρεί μια χαζή κοπέλα που ντρέπεται να ανοίξει το στόμα της. Υπάρχει όμως και κάποιος τύπος που σε παίρνει είδηση και χαμογελά σου συνωμοτικά κυρίως επειδή πρέπει να μυρίζεις που μακριά αλλά και επειδή εν το ίδιο αλκοολικός μαζί σου. Καταφέρνεις και κλείνεις συμφωνία 4500 ευρώ. Not bad.

Το ποτό του ερωτευμένου:

Είσαι ερωτευμένος. Πολλά ερωτευμένος. Ο άλλος εν θέλει/εν ξέρει/εν θέλει να ξέρει κι εσύ απλώς θέλεις να μεν το σκέφτεσαι. Θέλεις απλώς να πρήσεις τους δικούς σου ή να πεις κάτι άλλο να ξεχαστείς. Καταλήγεις να πίνεις το ένα ποτό μετά το άλλο. Αναμείξεις περίεργες. Ο μπαρμαν που σε ξέρει και θωρεί ότι εν είσαι καλά κερνά δώστου shots. Ακούεις all of my love Led Zeppelin και θέλεις τόσο πολλά να κλάψεις για το πόσο σε εκφράζει. Ψάχνεις το κινητό σου και στέλνεις ανεκδιήγητα μηνύματα. Αν τύχει και εννεν ένας ο ερωτευμένος στην παρέα αλλά παραπάνω, έχοντας την ίδια ποσότητα αλκοόλ στο συκώτι τους, κάμνεις σίουρα μια περιπολία έξω που το σπίτι ενός εκ των αντικειμένων του πόθου. Βλέπεις αναμμένα φώτα, άλλο αυτοκίνητο σταθμευμένο έξω που το σπίτι του. Επειδή είσαι κακαουσκιάς ή πολλά τυχερός σταματούν σε οι αστυνομικοί και ρωτούν αν ήπιες. Και εσύ να τους λαλείς τον πόνο σου. Να σου βρίσκουν ποσότητα αλκοόλ 42, 37, 29 και να μεν αφήνουν κανένα να φύει να σου εξηγούν οτι οκ είσαι πληγωμένος αλλά εννεν θέμα της Αστυνομίας που μπορεί να λύσει και άλλα διάφορα. Καταλήγεις να τηλεφωνάς στον ένα που τους κολλητούς σου που εν πίνει τίποτε. Και ακούεις το πρήξιμο της ζωής σου για το που οδεύεις ως άνθρωπος και πόσο ανώριμη είσαι. Το δικαστήριο περιμένει σε!

Το ποτό του αρνούμαι να μεγαλώσω

Συμβαίνει μόλις βρίσκεις δουλειά και αποκτάς ωράριο.Απλώς εσύ αρνείσαι να αλλάξεις το πρόγραμμα σου. Αρνείσαι να μπεις στη ρουτίνα του δουλειά -γυμναστήριο- σπίτι, ύπνος στις 23.30. Ακούεις τη φάμπρικα και νιώθεις οτι εγράφτηκε για σένα. Και βκαίνεις κάθε νύχτα πίνεις πίνεις πίνεις για να αποδείξεις οτι αντέχεις και εν σε πιάνει το ποτό γιατί είσαι μικρός ακόμα και μπορείς να τα βκάλεις πέρα. Καταλήγεις να κοιμάσαι 4 ώρες κάθε μέρα. Να ξοδεύεις όλο τον μισθό σου σε βενζίνη και ποτά. Να είσαι ζόμπυ στη δουλειά και να κάμνεις τα τραγικότερα λάθη. Σταματάς το στη φάση που πάεις κάπου και καταλήγεις να κοιμάσαι πάνω στον καναπέ, ή στη φάση που είσαι ένα βήμα πριν την απόλυση.

Το ποτό ίσως να καταστρέφει φίλε που διαβάζεις ακόμα τις ασυναρτησίες μου. Και εν σε αφήνει να χάσεις και τα κιλά που θέλεις. Αλλά περνάς κάτι νύχτες αξέχαστες. Που ούτε το jagger εν μπορεί να τις σβήσει που τη μνήμη σου. Και γνωρίζεις κάτι ανθρώπους μαγικούς. Εν εκατάλαβα ακόμα γιατί. Ίσως επειδή σε αφήνει να είσαι ο εαυτός σου ίσως επειδή ωραιοποιείς τα πάντα επειδή εν έχεις καμιά αναστολή ούτε έξαρση του εγωισμού σου. Ίσως γιατί αν δεν πιείς ένα ποτό παραπάνω να μεν μπορείς να πεις ότι αγαπάς τον άλλο ή να γελάσεις δυνατά. Ή να πεις ένα απλό cheers και να πιάσεις κουβέντα το άτομο που κάθεται δίπλα σου χωρίς να σε ενδιαφέρει αν παρεξηγηθείς. Λάθος ή σωστό έτσι είναι. Το ποτό ίσως να εν η δικαιολογία για πολλές μαλακίες που κάμνεις αλλά όπως και να το κάμεις οι μαλακίες σου εν ο ύμνος της ζωής σου και το μεθύσι σου, εν το μεθύσι για ζωή.

ανυπεράσπιστοι έρωτες

"Αν το θέλεις μπορώ να μάθω στην απουσία σου" λέεις. Αντιλαμβάνομαι πως το εννοείς προσθέτοντας κάτι άλλα τύπου θέλω να σε βλέπω μόνο να γελάς αλλά χάνομαι κάπου στη σκέψη οτι απλά με αφήνεις να φύγω,παραδέχεσαι ήττα/τρώω ήττα και αδυνατώ να συγκρατήσω τι άλλο λες. Συνεχίζεις το παιχνίδι σου, οι μπίλιες μπαίνουν και πιο πίσω ακούονται οι ήχοι του Bob Dylan. Θέλω να σου πω "εν σου πάει καμμιά άλλη γαμώτο" αλλά χαμογελώ συγκαταβατικά κάνω cheers και πίνω 2-3 γουλιές guinnes.

Κάπως έτσι καταλήγουν οι έρωτες. Με μια κλισέ ατάκα, ένα συγκαταβατικό χαμόγελο και μια αμήχανη σιωπή. Κάποιες φορές χάνεις το δικαίωμα να διεκδικείς τον άλλο. Επειδή ήσουν μια φορά δειλός. Εκόλωσες τη στιγμή που εν έπρεπε. Ενώ ο άλλος επήρε τα ρίσκα του. Απλώς εννεν σε θέση να δει πίσω που τις λέξεις ή πίσω που τη σιωπή σου. Ούτε να νιώσει την αγάπη σου που κατακλύζει τον χώρο άμαν είσαστε μαζί.

Και ίσως να ταυτίζεσαι με την Τάνια ακούγοντας για άτομα που γίνονται κομμάτια και για τις δυο ψυχές που δεν βρήκαν καταφύγιο. Κάποιες φορές όμως ίσως ο έρωτας να έχει περισσότερα πράματα να δώσει. Να φαίνεται πιο γενναίος και να δίνει τις μάχες του. Κάποιες φορές απλώς εν χάνεις την ελπίδα ή η ελπίδα εν χάνεται. Και ίσως να είμαστε σε τούτη την κατηγορία. Στην κατηγορία που εχάσαμε απλά την πρώτη μάχη. Και ίσως μετά να υπάρξουν άλλες. Άλλες μάχες που εννα βρεθούμε προετοιμασμένοι, δυνατοί, γενναίοι και να βγούμε νικητές.

                            "One day maybe we will dance again and the storm will end.."

στη θάλασσα!

Χρώματα, άνοιξη βόλτες στον ήλιο
Στη θάλασσα παρέα με ένα φίλο
Σε γνώρισα
Σε γνώρισα

Χάδια ανέμελα πάνω στην άμμο
Ζωγράφισες ένα αεροπλάνο
Και γέλασες
Και γέλασες

Δε θυμάμαι αν στο είχα πει μα σ αγαπούσα
Πίσω απ'το φεγγάρι είχα κρυφτεί και σε κοιτούσα
Δε θυμάμαι αν στο είχα πει μα κάθε βράδυ
Τ'άστρα πέφταν πάνω μου βροχή
Μ'ένα σου χάδι

Βούτηξα με μια κιθάρα στο διάστημα
Τα πρώτα τσιγάρα
Με φίλησες
Με φίλησες

Καράβια ακυβέρνητα τα κορμιά μας
Αντίδοτα στη ερημιά μας
Αστρόπλοια
Αστρόπλοια


Δε θυμάμαι αν στο είχα πει μα σ αγαπούσα
Πίσω απ'το φεγγάρι είχα κρυφτεί και σε κοιτούσα
Δε θυμάμαι αν στο είχα πει μα κάθε βράδυ
Τ'άστρα πέφταν πάνω μου βροχή
Μ'ένα σου χάδι

let's find new ways to fall apart

Για τα μηνύματα που εν έστειλες ποτέ, για τα μηνύματα που εν έπιασες ποτέ, για τα πρόστιμα σου, για τα άλλα πρόστιμα, για το οτι θα πάεις στα δικαστήρια και θα πεις "ΕΙΜΑΙ ΕΝΟΧΗ", για το ότι υποτίμησαν τη νοημοσύνη σου, για τα λεφτά που μεταφράζεις σε ποτά ρούχα και ταξίδια. Για τις 4 ώρες ύπνου που έχεις. Για το δωμάτιο σου που θα επικρατεί πάντα ένα χάος που ρούχα, για την κόκα κόλα που εν θα την κόψεις ποτέ για το νερό που θα το πίνεις μόνο το καλοκαίρι.Για την απόρριψη που εδέκτηκες στην πιο τέλεια δουλειά, για το φιλί που εν έφτασε ποτέ για τις ποσότητες αλκοόλ που βρίσκονται στο συκώτι σου. Για το διδακτορικό που εν θα κάμεις ποτέ για το ταξίδι στη Νέα Υόρκη που εν θα γίνει ποτέ! Για το ροκ των 90's που εν θα ξεπεράσεις ποτέ.

ΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ!

Γιατί σήμερα αρχίζει επισήμως το καλοκαίρι και ο πιο τέλειος μήνας του χρόνου. Τι πειράζει αν είσαι στάσιμος και αν αρνείσαι να μεγαλώσεις, ή αν δεν ήρταν τα πράματα όπως θα έπρεπε. Γιατί άμαν εξακολουθείς να απογοητεύεσαι που ανθρώπους και καταστάσεις σημαίνει πως εν έχασες την πίστη σου. Και άμαν εν έχασες την πίστη σου αξίζει σου το πιο τέλειο καλοκαίρι. Ας έρτουν πιο δύσκολα πράματα και ας βρούμε άλλους λόγους να κλάψουμε να γελάσουμε και να τσουγκρίσουμε τα ποτήρια μας μέσα στο καλοκαίρι του 2012. Καλό καλοκαίρι να έχουμε.

Υ.Γ Παρακαλείται όποιος έχει ιδέα από ωραία και ΕΛΑΦΡΙΑ cocktails που μπορείς να τα καταναλώσεις από τις 12.00 το μεσημέρι και μετά να στείλει συνταγές

memorable quotes

"Happiness in intelligent people is the rarest thing i know"

-Ernest Hemingway-

"When you're in jail, a good friend will be trying to bail you out. A best friend will be in the cell next to you saying, 'Damn, that was fun.'" 

-Unknown

"I have loved to the point of madness, that which is called madness, that which to me, is the only sensible way to love"

-Francoise Sagan-

"If i exorcise my devils well my angels may leave too"

-Tom Waits-

"One always dies too soon or too late. And yet one's whole life is complete at that moment, with a line drawn neatly under it,ready for the summing up. You are, your life and nothing else"

-Jean Paul Sartre- 

"For most of history anonymous was a woman"

-Virginia Woolf-

"If you are loosing your soul and you know it then you 've still got a soul left to lose"

-Charles Bukowski-

"Humankind cannot  bear very much reality" 

-T.S ELIOT-

"The truth is everyone is going to hurt you. You just got to find the ones worth suffering for."

-Bob Marley-

"I think of myself as an intelligent, sensitive human being with the soul of a clown which always forces me to blow it at the most important moments." 

-Jim Morrison

"If you act like you know what you are doing, you can do anything you want -except neurosurgery"

-Sharon Stone-

"Just play, have fun, enjoy the game"

-Michael Jordan-

μπαλάντα σ'ένα δαίμονα

..
Κλείνω τα μάτια μου να δω όλα αυτά
Που η νοσταλγία μου κρύβει και μ'αφήνει στα τυφλά
Και ζω στη μουδιασμένη της ηχώ
Τα κόκκινα τ'αστέρια στο λαιμό σου να θωρώ

Τα βράδια που κοντά σου γυρνώ
Όταν τρυπάω το σκοτάδι και περνάω στο κενό
Δεν πιστεύω να φοβάσαι να με πάρεις από δω
Όταν δεις και καταρρέω, έλα πάρε με από δω

σ'έχω ξεχάσει κι έχω χαθεί

Ο χρόνος περνά και ξεχνάς και ξεχνιέσαι. Μεθάς και μεθιέσαι που διάφορα.. είσαι σίγουρος οτι προχωράς. Εξέχασες μάλλον το άρωμα του. Ούτε θυμάσαι τόσο καλά τον ήχο του γέλιο του. Ο τρόπος που σε εκοιτούσε εν μια θολή εικόνα. Εν φταίει..ούτε εσύ φταίεις για την κατάσταση. Απλώς έτσι έγινε.Ήξερες το που την αρχή. Τα λάθη σου αγαπάς τα. Τούτα σε εκάμαν τούτο που είσαι. Προσπαθείς απλώς να παλέψεις τους δαίμονες που σε κρατούν πίσω.

Σιγά σιγά οι τόποι σας απλά εννεν τόποι σας. Εν κάτι μεταξύ ονείρου. Έζησες το? Εν το έζησες?΄΄Ηταν μια απλή ψευδαίσθηση? Ίσως. Ίσως και τα αισθήματά σου τελικά να ήταν λία..Τα πράματα κυλούν. Εν η δουλειά, εν οι φίλοι εν το ποτό. Εν ο άλλος ο τύπος  που γουστάρει. Ίσως να γουστάρεις κι εσύ. Εν λέει μεγάλες κουβέντες. Βλέπει σε σοβαρά λέει. Μόνο που εν ξέρει ποιό εν το αγαπημένο σου βιβλίο.Ούτε την καλύτερη παιδική σου ανάμνηση. Εν έχετε τα δικά σας αστεία. Ούτε προσέχει τις κινήσεις σου άμαν είσαι σε αμηχανία. Έτσι, ίσως να εν πιο εύκολα τα πράματα. Το πολύ δράμα εν για άλλες ηλικιες.

Απλώς εν μια στιγμή. Μια τυχαία στιγμή.. Που περπατάς μέσα στα τείχη,αναθεματίζεις που εν επάρκαρες πιο κοντά στον προορισμό σου. Και βλέπεις κάτι..ακούεις κάτι που σε παίρνει πίσω. Ίσως ένα τραγούδι που έπαιξε λάθος στιγμή. Αντιλαμβάνεσαι οτι ως τούτη τη στιγμή οι ήχοι γύρω σου ήταν πένθιμοι. Οι εικόνες σου ασπρόμαυρες, οι άνθρωποι γύρω σου ουδέτεροι. Οι ήχοι σου γίνονται νοσταλγικοί, οι εικόνες σου εννεν πλέον θολές. Νιώθεις μέσα σου τη φωτιά που ένιωσες τότε και τη φωτιά που σε έκρουσε στο τέλος.Απλώς εχάθηκες για λίο.. Επροσπάθησες να ξεχάσεις.. Εχάθηκες και έχασες τον εαυτό σου. Έπρεπε να ξέρεις καλύτερα.. Οι στιγμές μένουν εν κομμάτι σου.. εν μπορείς να αφήσεις πίσω το παρελθόν σου έτσι απλά..χρειάζεσαι κάτι να τις επαναφέρει απλώς.Εσένα όμως ποιός μπορεί να σε επαναφέρει?  Επαραδόθηκες στις αναμνήσεις σου. Θέλεις να κλάψεις για το λίο που είχες ή για το πολύ που έχασες?Είσαι πάλε στο μηδέν.. Εν όντως μηδέν? Εν στιγμές που έκλαψες και εγέλασες με τη ψυχή σου!Εν λάθος? Εννεν ούτε σωστό ούτε λάθος. Εν μπορείς να δώσεις τελεσίγραφο..ούτε να διαγράψεις καταστάσεις. Πλέον είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου. Είσαι κάπου πολλά γνώριμα. Στις στιγμές σας. Εν εξέχασες ποτέ..Απλώς εγελάστηκες για λίο. 

τροφή για τα θηρία τους παρανοϊκούς και άλλες βλακείες

Άρχισα να συνειδητοποιώ πως πρέπει να είμαι η πλέον drama queen τούτης της μπλογκοσφαιρας. Με τα ερωτικά γενικά δημιουργώ πάθη δράματα κλάματα και καταστάσεις. Και στην πραγματική ζωή μου είμαι φάσεις φάσεις. Πέραν τούτου έχω ως φιλοσοφία οτι η ζωή είναι ιδιαίτερα απλή. Όπως και τα συναισθήματα. Εμείς τα περιπλέκουμε. Κυρίως λόγω των βιωμάτων μας και την παρουσία μερικών άχρηστων στη ζωή μας.Όχι το "άχρηστος" παίρνω το πίσω. Επειδή κάθε άχρηστος στο τέλος κάτι μας έμαθε σωστά? Επομένως η έννοια άχρηστος ας διαγραφεί κατά κάποιο τρόπο.
Όπως και να χει. Εδιάβαζα σήμερα τον Liar ο οποίος πέραν του να επιλέγει τέλεια τραγούδια άρχισε να με προβληματίζει.. Τι μας κάνει να διαχωρίζουμε το περνώ καλά/είμαι ερωτευμένος τρελλά/αγαπώ κάποιον? Και τι μας κάνει αναλόγως τούτου του διαχωρισμού να συμπεριφερόμαστε ανάλογα? Για παράδειγμα, λέω πως είμαι με κάποιον επειδή νιώθω άνετα, περνώ καλά.. Γιατί να είσαι με κάποιον τόσο συγκαταβατικά? Τι σε κάνει να διαχωρίζεις το περνώ απλώς καλά από το περνώ καλά και έχω αισθήματα? Αν βρίσκεσαι σε κάποια σχέση στην οποία αρχίζεις να αναπτύσσεις αισθήματα πέραν του επιτρεπόμενου βαθμού και ορίου σημαίνει πως αναπόφευκτα χάνεις τον έλεγχο επομένως δεν περνάς τόσο καλά? Νιώθω οτι κάποτε τα πράγματα ήταν πιο βατά. Όπως και τα αισθήματα. Δεν υπήρχε η υπερανάλυση. Ήσουν με κάποιον που εγούσταρες και ήταν αρκετό για να σε κάνει να περνάς καλά. Πως γίνεται λοιπόν να περνάς καλά τη στιγμή που ο άλλος δε μπορεί εν δυνάμει να σε γεμίσει? Που ακούς για παράδειγμα ένα τραγούδι που σημαίνει τόσα για σένα αλλά δε μπορείς να του το αφιερώσεις. Και δε μπορείς να του το αφιερώσεις ίσως γιατί δε νιώθεις πως σας εκφράζει. Τότε γιατί να είσαι με κάποιον που δε μπορείς απλά να τον νιώσεις σ'ενα ωραίο ρυθμό και ένα ακόμα πιο ωραίο στίχο? Και ακόμα πιο παρανοϊκά πώς μπορείς να είσαι με κάποιον που σε κάνει να νιώθεις ολότελα το τραγούδι αλλά να τρέμεις στην ιδέα να του το πεις απλά και μόνο επειδή μπορεί να μη νιώθει το ίδιο και να παγώσει το βλέμμα του μόλις του το πεις.

Και πάμε στο άλλο. Διαβάζοντας τη Neerie συνειδητοποιώ οτι όντως τα αισθήματα περιπλέκονται τόοοοοοσο! Είσαι με κάποιον περνάτε καλά ελκύει ο ένας τον άλλο αναπόφευκτα νοιάζεσαι για κείνον. Πώς γίνεται να λες οτι δεν τον αγαπάς? Ή γιατί θεωρείται πάντα τόσο μεγάλο βήμα να πεις στον άλλο οτι τον αγαπάς? Θεωρώ οτι το πιο εύκολο πράγμα είναι να αγαπήσεις κάποιον. Κάποιον με τον οποίο έχετε κοινά με τον οποίο επιλέγετε να περνάτε αρκετές ώρες μαζί και κάποιον από τον οποίο ελκύεσαι ερωτικά. Γιατί τούτο το πράμα να μη μπορεί να θεωρηθεί αγάπη? Νοιάζομαι σημαίνει αγαπώ σωστά?Γιατί να θεωρείται τόσο κακό να ειπωθεί? Προσωπικά είμαι από τα άτομα που λέω οτι αγαπώ το άτομο που είμαι μαζί του. Επειδή έτσι νιώθω! Δηλαδή τη νοοτροπία του "εν λέω εύκολα σ'αγαπώ" ουδέποτε την εκατάλαβα. Από την άλλη ποτέ δεν ήμουν σε θέση να πω πρώτη οτι αγαπώ κάποιον. Πες το φόβο. Φόβο του πως θα αντιδράσει ακούγοντας δύο από τις πιο όμορφες λέξεις..! Πόσο παρανοϊκό θεωρείται τούτο? Κι έτσι αφήνεις τη στιγμή να σε προσπερνά επειδή υπεραναλύεις επειδή περιπλέκεις τα πράγματα. Χάνεται και η στιγμή χάνεται κι ο άνθρωπος.

Επίσης για να μη ξεχνιόμαστε έρχεται σιγά σιγά το καλοκαίρι. Αγνοώ τον ηλίθιο καιρό των τελευταίων ημερών. Θέλω να κάθομαι όλη μέρα και να πίνω καφέ και να νιώθω τον ήλιο πάνω στο κεφάλι μου. Να πίνω ούζο στα Καλά Καθούμενα μπύρες στη New Division και στη Plato's και να ακούω πολλή μουσική...κάτι όπως το παραπάνω... ή κάτι έτσι

Και τέλος να πάμε θάλασσα να μαυρίσουμε και να φορούμε ωραία ρούχα!

αύριο δε θα μαι εδώ το ξέρεις..?

Δε μας μένει πια καιρός,
Πες ο,τι έχεις να μου πείς
σήμερα, σήμερα

Υ.Γ Αύριο δε θα μαι δω το ξέρεις..?

πόσο μ'αγάπησες και πόσο το εννοείς..πόσο ο κόσμος όλος ήμουνα για σένα..

Έχτες ήσουν στ'όνειρο μου..ότι και καλά επέθανες. Και όταν ήρταν να μου το πουν ήμουν εντελώς απορημένη και έλεα μέσα μου "πώς γίνεται αφού εν ξέρει πως νιώθω". Τούτη ήταν η έννοια μου..ότι έφυες και εν ήξερες καν το πως νιώθω για σένα! Και ξαφνικά εμφανίστηκες οτι και καλά ήρτες πίσω για λίο.. και έλεες μου τούτο το τραγούδι !Και εγώ εν εμπορούσα να ανοίξω το στόμα μου να πω το παραμικρό!Να σου πω για μένα είσαι όλος ο κόσμος και το εννοώ! Και έφυες...Και μέσα στο όνειρο εσκέφτουμουν αν εν εγωιστικό να μεν  σου πω πώς νιώθω ή να εν επειδή εν θέλω να σε τρομάξω επειδή κι εσύ για να τα λέμε όπως έχουν έχεις τα issues σου..Ένι ξέρω ακόμα.

Ξέρω οτι είμαι drama queen γενικώς.. ξέρω οτι έχω τόσο κόσμο δίπλα μου για να το ξεπεράσω..Ξέρω όμως και οτι πίνω και εν με πιάνει... Και εν μιλώ για το ποτό που έπινα μπροστά σου. Μιλώ για πραγματικό ποτό. Εν νώθω ειλικρινά..Ακούω τη λογική στα χείλη της Α..Θέλω να σου πω "έλα να με πάρεις που δαμέ εννεν καλά!"Αλλά γίνομαι καρικατούρα της Ελεονώρας στο γελοιωδέστατο τραγούδι της.Βλέπω πράματα και θέλω τόσο πολλά να σου στείλω μήνυμα να σου πώ "έγινε τούτο!" και να μου κάμεις το κυνικό σου σχόλιο...αλλά εν μπορώ. εν είμαι καν μέρος της ζωής σου..Εν πρέπει να είμαι μέρος της ζωής σου..!

Μπορεί λοιπόν αύριο να χαθείς...Εσκέφτουμουν το και πόψε.. Εν θέλω να σε ταράξω όμως με τον ήδη ταραγμένο νου μου. Θέλω να ξέρεις πως για μένα πάντα θα είσαι ο μικρός πρίγκηπας της ιστορίας...κι εγώ δυστυχώς η αλεπού.. Δυστυχώς ή ευτυχώς ημέρεψές με..Πάντα θα σε θυμάμαι όποτε βλέπω τα κόκκινα σύννεφα στον ουρανό. Και όποτε ακούω WASP. Πάντα θα σκέφτομαι την αμηχανία σου στην πρώτη μας γνωριμία.. και την ασφάλεια που ένιωθα στα χερια σου..και δε θα ξεχάσω ποτέ πως άμαν εγελούσες.. εφώτιζε το πρόσωπό σου..Και τελευταίο απ'όλα να ξέρεις πως εσένα θα μπορούσα να σε αγαπήσω.έτσι απλά.

Στον Γ

Ήταν καλοκαίρι του 2001. Συναυλία των ΤΡΥΠΩΝ στο ΓΣΠ. Επροσπαθούσαμε που τις κερκίδες να μπούμε στο γρασίδι. Έπιασες το χέρι μου να με βοηθήσεις έτσι εγνωριστήκαμε. Από εκείνη τη μέρα και καθώς έπαιζε το "τι γυρεύμουμε εμείς μέσα στη νύχτα των άλλων" είσαι ο κολλητός μου. Επεράσαμε ολόκληρο το καλοκαίρι μας μαζί. Στο δημοτικό της Έγκωμης και το βράδυ Μαντάτο και Καφεωδείο. Εμιλούσαμε που τα σταθερά μας ώσπου να μας πάρει ο ύπνος. Έμαθες μου τους ACDC  και έμαθά σου τους ΟΝΑΡ και τον Σιδηρόπουλο. Εβκάλαμε το σχολείο να φορώ εγώ παντοφλάκια του indian και δυχτιωτά καλτσόν  κι εσύ φανέλλες συγκροτημάτων. Εβρεθόμασταν κάθε πρωί στη διάβαση και μετά ο καθένας επίενε στο σχολείο του. Επερνούσαν τα χρόνια εσύ στρατό εγώ πανεπιστήμιο ,μετά κι εσύ φοιτητής μακριά ο ένας που τον άλλο. Έκαμες μου έκπληξη και ήρτες Παρίσι γιατί εν ήθελα να περάσω 2η χρονιά μόνη μου τα γενέθλιά μου. Επροσπάθησες να μου μάθεις τις βασικές συνταγές για να μαγειρεύω. Έμαθα σου το sushi και τα bistro. Μαζί εμοιραστήκαμε την αγάπη μας για trash tv για Αντύπα Γονίδη και Πανταζή. Υποσχεθήκαμε πως μόλις βρούμε δουλειά εννα συγκατοικήσουμε να έχουμε τη μουσική στη διαπασόν να βλέπουμε συνέχεια Πάνια και Αυτιά να κάμνουμε κάθε νύχτα πάρτυ και να πίνουμε και να τρώμε μόνο πίτσα. Εκάμναμε ατέλειωτους γυρούς με το παλιό σου OPEL και ακούαμε cd με τα αγαπημένα σου ροκ κομμάτια γιατί το ράδιο σου εν ελειτουργούσε και εκτυπιέσουν με τις παραφωνίες μου.Άμαν έκλαια εσυνήθιζες να μου λέεις τον Πέστο και το Ξαναπέστο ώσπου να σε βαρεθώ και να γελάσω. Επεράσαμε τον άνεργο μας χρόνο να πίνουμε κάθε νύχτα τεκίλες και αψέντι και το απόγευμα να βλέπουμε ράδιο αρβύλα που το greek movies και τα auditions που το κάθε talent show και να γελούμε. Να πιένουμε στο PAGODA με τις φόρμες και να τη σπάζουμε στους snob σερβιτόρους. Να κάμνω εμετό έξω που το ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και να μου κρατάς τα μαλλιά μου να μεν λερωθούν.Τα μόνα δώρα που ανταλλάξαμε μέχρι σήμερα εν cd και φανέλλες συγκροτημάτων. FYI η πρώτη φανέλλα που μου εχάρισες στη 2α Λυκείου των Μetallica έγινε ξεσκονόρουχο καταλάθος. Και πραγματικά λυπάμαι για τούτο να το ξέρεις.

Ξέρω πως σήμερα αλλάξαν πολλά. Ήβρα δουλειά ήβρες δουλειά. Μιλούμε ελάχιστο στο τηλέφωνο επειδή συνήθως εν έχουμε χρόνο. Ντυνόμαστε παντού με το ανάλογο dresscode μπορεί να βρεθούμε σε κανένα κλάμπ και αν τύχει να βκούμε καμμιά καθημερινή μαζί λέμε για το πόσο χάλια εν οι πολιτικοί για την ανεργία για την ηλίθια δουλειά και φεύκουμε κάπου στα μεσάνυχτα γιατί εν θα σώνουμε την επομένη. Λέεις μου καμμιά φορά "τι επάθαμε?" Και έχεις δίκαιο. Θέλουμε απλώς να βρούμε τους ρυθμούς μας με βάση τα νέα δεδομένα. Μεν ξεχνάς πως εξακολουθείς να ειρωνεύκεσαι την κακή αίσθηση του χιούμορ μου και τα κρύα μου αστεία. Έχουμε όμως και ατάκες που εν οι δικές μας ατάκες και μόνο εμείς γελούμε. Μπορώ να είμαι μαζί σου με τις ώρες να μεν λέω τίποτε και να εξακολουθώ να περνώ καλά. Για όλα τα παραπάνω σ'ευχαριστώ! 

 Υ.Γ1 Ίσως σε κάποια φάση να τα καταφέρουμε να συγκατοικήσουμε

Υ.Γ2 Μισώ το πολυτελές AUDI σου που παίζει mix fm. Φέρε πίσω το OPEL.

and so slowly you unwind me 'til i fall apart

Like a cat that's playing with a ball of twine,
That you call my heart,
Oh but baby is it so hard,
To tell the two apart?
And so slowly you unwind me,
'Til I fall apart.
I'm only living for the hour,
That I see your face,
And when that happens,
I don't wanna be no other place,
'Til the end of time,
You'll be on my mind.

I don't mind,
Waiting for your love,
Borrowed time,
I've got plenty of,
Rain or shine,
Please bring out your love,
Make it shine,
Like the stars above.

I'm only living for the moment,
When I hear your voice,
Oh, I'm waiting,
I don't have any choice,
And the day is long,
So won't you come where you should be.

Like a cat that's playing with a ball of twine,
That you call my heart,
Babe, is it so hard,
To tell the two apart?
And so slowly you unwind it,
'Til I fall apart.

και επανάληψη
-I'm only living for the hour,
That I see your face,
And when that happens,
I don't wanna be no other place,
'Til the end of time,
You'll be on my mind."
-ρε πάω σε με τα σιήλια..λατρεύω σε..σαν άνθρωπο..

- and so slowly you unwind me 'til i fall apart

"i need to believe that something extraordinary is possible"

Μεγαλώνουμε με την ανάγκη του να πιστεύουμε πως κάτι σπουδαίο μπορεί να συμβεί.Όχι μόνο πως κάτι σπουδαίο μπορεί να συμβεί αλλά κάτι σπουδαίο μπορεί να κάμει ο καθένας μας. Να αλλάξει τον κόσμο.

Τον τελευταίο καιρό ούτε τις σκέψεις μου μπορώ να συντάξω πόσο μάλλον να κάμω κάτι ουσιώδες. Γενικά νιώθω οτι άλλα επεριμέναμε και αλλιώς μας ήρθαν τα πράματα. Ότι η ζωή αποδείχθηκε μια μεγάλη μετριότητα ή οτι εμείς αποδειχθήκαμε μετριότητες. Πότε μπορούμε να καταλάβουμε οτι κάποια πράματα δε μπορούμε να τα αλλάξουμε? Πότε είμαστε στη θέση να αντιληφθούμε οτι κάποια πράγματα είναι υπεράνω των ικανοτήτων μας? Ότι ως εκεί φτάνουμε. Ως ένα μέτριο σημείο. Τόσο ψυχολογικά όσο και πνευματικά. Πόσοι που μας στις αρχές της ενηλικίωσής τους επίστεψαν οτι μπορούν με το μυαλό και τις γνώσεις τους στη συνέχεια να αλλάξουν τον κόσμο? Ή τέλοσπάντων να συμβάλουν στη καλυτέρευση της ζωής μας? Πόσοι το εκαταφέραν εν τέλει?

Και αν τούτος ο ηττημένος τρόπος σκέψης  γίνεται τρόπος ζωής στις υπόλοιπες διαπροσωπικές σου σχέσεις? Αν δηλαδή επιλέγεις τη μετριότητα στη σχέση σου. Κάτι το οποίο εν θα σε δυσκολέψει εννα πληρεί κάποιες που τις προδιαγραφές σου και εν θα έχει τις οποιεσδήποτε πιθανότητες να σε εξαντλήσει. Αν επιλέγεις συνειδητά να μεν εγκαταλείψεις το comfort zone σου γιατί είσαι κουρασμένος? Κουρασμένος ψυχικά. Κουρασμένος να νιώθεις ξανά και ξανά την ίδια απογοήτευση? Απλώς εν φταίεις εσύ επροσπάθησες πολλά έδωσες πολλά χωρίς να φοάσαι και στο τέλος έγινες σκιά του εαυτού σου.. όλα όσα επεριγελούσες ελούθηκες τα. Και μπορεί να θέλεις να δώσεις τόσα πολλά να ζήσεις ακόμα παραπάνω να βκεις που το comfort zone και ό,τι γίνει. Έν ταράσσεις όμως.. Προτιμάς τη σιγουριά της μετριότητας. Έμεινες κολλημένος. "Όποιος επιθυμεί και δεν πράττει γεννάει την πανούκλα" κι εσύ έγινες μέρος τούτου του σλόγκαν..

- Tu sais y a deux trois trucs que tu m'as jamais demandé et que je regrette. J'aurais été cap.
- Genre ?
- Manger des fourmis... Insulter les chômeurs qui sortent de l'ANPE... T'aimer comme un fou...

mad girl's love song

Υπάρχουν κάποια άτομα και κάποιες σχέσεις που είναι ρουφήχτρες θετικής ενέργειας και αφήνουν σε εξουθενωμένο, νικημένο και με πολύ λιγότερα cd στην πλούσια μουσικοθήκη σου (εάν υπάρχει έτσι λέξη). Έκτοτε αποφασίζεις οτι πρέπει να το παίζεις εκ του ασφαλούς να ζυγίζεις τα πράματα και τις καταστάσεις. Να δείχνεις τα αισθήματά σου σιγά σιγά και να λειτουργείς βάσει στρατηγικής. Επειδή το να εκδηλώνεσαι με όλο σου το είναι μόνο αρνητικές επιπτώσεις έχει. Και είσαι σε ένα συνεχές άγχος και μια συνεχή πάλη με τον πραγματικό εαυτό σου και με κείνον που πρέπει να δείξεις για να βγεις αλώβητος που την καινούργια περιπέτεια που αρχίζει.

Υπάρχουν και κάποια άτομα που στο τέλος σε κάνουν να αναθεωρείς τούτες τις σκέψεις περί συνομωσίας του σύμπαντος να σε πληγώσει και περί άκυρων όρων στο όλο παιχνίδι της αγάπης. Και δεν αναθεωρείς μετά απο πολλή σκέψη και προβληματισμό. Αρκεί μόνο να σε αγκαλιάσει και να ξέρεις οτι μπορείς επιτέλους να είσαι ο εαυτός σου.

"I dreamed that you bewitched me into bed
and sung me moon-struck, kissed me quite insane
(i think i made you up inside my head)"

Υ.Γ Για όσους bloggers ενδιαφέρονται έρχεται ο Αγγελάκας Κύπρο

Μερικές φορές τα πράματα εν έρχονται όπως θέλουμε. Ίσως όμως να εν επειδή εννεν το καλύτερο για μας να έρτουν έτσι. Κάποιες μέρες ξυπνάς και λές "ενναν καλή μέρα" επειδή απλώς ακούεις τούτο το τραγούδι στο δρόμο για τη δουλειά και τούτο αρκεί σου. Η κουλτούρα και η διανόηση ας μας συγχωρέσει

10 αγαπημένα!

Μετά από την προτροπή του φίλτατου Ξενοφίλιος  εσκέφτηκα με πολλή δυσκολία τα αγαπημένα μου. Έννεν ένα που το καθένα αλλά τέλοςπάντων είπα να κάμω την προσπάθειά μου και να βάλω τα πιο διαχρονικά αγαπημένα

1. Αγαπημένη στιγμή: Κάθε φορά που είμαι με όσους αγαπώ, με καλό ποτό και καλή μουσική
2. Αγαπημένο φαγητό: Πίτσα και πατάτες τηγανιτές
3. Αγαπημένο άρωμα: Chloe
4. Αγαπημένο γλυκό: Παγωτό 3cows strawberry cheesecake τη συγκεκριμένη περίοδο αλλά γενικά οι σοκολάτες
5. Αγαπημένο ποτό: Ούζο
6. Αγαπημένο Βιβλίο: Ο μικρός πρίγκηπας 
7. Αγαπημένη έξοδος: Αυλαία όποτε χωρίζω ή περνώ ερωτική απογοήτευση και new division για πιο χαλαρές καταστάσεις.ντα αρέσκει μου και το zoo lounge
8. Αγαπημένο τραγούδι: Like a rolling stone Bob Dylan και Here comes the sun The Beattles
9. Αγαπημένη σειρά: Ally Mcbeal και Δύο Ξένοι
10. Αγαπημένη Διαδρομή: Στο εξωτερικό ήταν περπατητή που σπίτι μου στo Ile Saint Louis και Κύπρο η Παλιά Λευκωσία ιδιώς η Φανερωμένη

Θέλω πολλά να μάθω τα τοπ 10 των Μαριλού, Μάνα, Ράνια Γρούτα, Vanilla, Nonis, Neerie Δρακουλίνα Heatjoe Asproullis

choose your last words this is the last time..

"I love you without knowing how, or when, or from where.I love you
straightforwardly, without complexities or pride;so I love you because I
know no other waythan this: where I does not exist, nor you,so close
that your hand on my chest is my hand,so close that your eyes close as I
fall asleep. "