Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

love of my life



Εδιάβαζα κάπου οτι ο freddie έγραψε το εν λόγω τραγούδι για τη γυναίκα της ζωής του τη Mary Austin. Ασχέτως οτι ήταν gay/bi εν είμαι σίουρη τι ήταν ακριβώς και επέρασε τη ζωή του με άλλο σύντροφο, ωστόσο, το εν λόγω τραγούδι αφιέρωσέ το στη γυναίκα της ζωής του και άφησέ της επιπρόσθετα το σπίτι του μετά το θάνατό του. Που με κάμνει να αναρωτιέμαι πόσο περίεργο πράμα εν ο έρωτας και ακόμα πόσο περίεργος εν ο ορισμός του "ο έρωτας της ζωής μου".

Μπορεί να βρει κάποιος τον έρωτα τη ζωής του? τον απόλυτο έρωτα? και αν βρει τον έρωτα της ζωής του αλλά εν υπάρχει ανταπόκριση? τούτο του αναλογεί και ετέλιωσε? να ζήσει για πάντα με ένα απωθημένο ή μιαν ανάμνηση?

Τον "Σ" μόλις τον είδα είπα οτι τούτο είναι. Έρωτας με την πρώτη ματιά που λένε. Και μάλιστα είδα τον σε πολλά άσχημη για μένα μέρα. Ήταν πολλύ κρύο εκυκλοφορούσα με τον κότσο του παπά με φόρμες και με φουσκωτό σακκάκι. Νομίζω πως εν μου έδωσε καν σημασία. Απλώς εγώ είπα πως τούτο είναι εννα τον διεκδικίσω και εννα είμαστε μαζί. Ήμασταν μαζί και ήταν πιο ωραίος μέσα παρά έξω. Ήταν έξυπνος ακομπλεξάριστος με προσωπικότητα και επερνούσαμε καλά. Όσο διάστημα εν με επιάναν οι ανασφάλειες και οι μελοδραματισμοί μου-ημουν η προσωποποίηση της drama queen ειλικρινά-επερνούσαμε πολλά ωραία! Τελικά -αν και είμαι σίουρη ότι με αγαπά και νοιάζεται- εν ενιωθε όπως εγώ κι έτσι ετέλιωσε. Όσο κι αν τον αγαπούσα σίγουρα εν θέλω να θεωρηθεί ο έρωτας της ζωής μου. Ο μοναδικός έρωτας που θα έχω να εν κάποιος που οκ κάτι ένιωθε απλά εν ένιωθε όπως εγώ.

Μπορεί να υπάρξουν πολλοί μεγάλοι έρωτες στη ζωή κάποιου να ζήσει δηλαδή πολλές φορές τον απόλυτο έρωτα? Και αν ναι πώς επιλέγει τον έρωτα της ζωής του?

Και στην περίπτωση που εν αναλογεί για τον καθένα ένας μεγάλος έρωτας? Τι κάμνουν τούτοι οι άνθρωποι? Ζούν συμβατικά χωρίς να νιώσουν ποτέ τις πεταλούδες? χωρίς να νιώσουν την απόλυτη απόγνωση για το χαμό τούτου του έρωτα?

Στο τέλος τι εν το καλύτερο? Να γνωρίσεις τον μεγάλο έρωτα να βιώσεις την απόλυτη ευτυχία αλλά και ακόμη χειρότερα τη δυστυχία?Ή να μεν γνωρίσεις ποτέ τον έρωτα της ζωής σου? Δηλαδή να βρείς ένα καλό πλάσμα που ταιριάζουν οι σπουδές οι δουλειές σας και να τον "πάρεις" χωρίς να νιώσεις τίποτε wow και αποφεύγοντας να πληγωθείς ανεπανόρθωτα.

Εγώ προσωπικά εν εκατέληξα. Εγνώρισα πολλούς μυστήριους τύπους σε τούτη την προσπάθεια του να ερωτευτώ να είμαι με κάποιον επειδή τούτο επιβάλλει η κοινωνία. Δήθεν και καλά της κουλτούρας που εν εσκάζαν, τύπους της φύσης που εθέλαν να κάτσουμε ολόκληρο το καλοκαίρι κκαμπινγκ εεε και ας μεν εκάμναμε καλά καλά μπάνιο σιγά το πράμα, τύπους που τους εκόφταν πολλά να κάμουν λεφτά να έχουν το τέλειο αυτοκίνητο(ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΜΟΥ) ακόμα και psycho που μου εκάμναν παρακολούθηση αμαν έβκαινα έξω κ.λ.π. Ένι ξέρω αν αξίζει τούτη ούυυλλη η προσπάθεια. Ίσως και ναι. Η κάθε γνωριμία που είχα, κάμνει με πλέον να γελώ και να σκέφτομαι τα καλά. Ίσως να μεν βρω ξανά τον μεγάλο έρωτα ή τον έρωτα της ζωής μου φτάνει που ξέρω ότι αν δεν βρω τούτον τον κάποιο που εννα με κάμει να θέλω να σπάσει η καρδιά μου (που λέει και το γνωστό σουξεδάκι όξα?) έστω κι αν πληγωθώ, τότε καλύτερα να μεν είμαι ποτέ με κανένα. Εν όπως την αλεπού στον μικρό πρίγκηπα όταν την εξημέρωσε και μετά ο μικρός πρίγκηπας και έπρεπε να φύγει η αλεπού ήταν λυπημένη, αλλά εν την ένοιαζε γιατί είχε ήδη κερδίσει το "χρώμα του σταριού".

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

To kserw pia den m agapas



Στα τραγούδια συνήθως δίνω πολλή παραπάνω σημασία στα λόγια παρά στη μουσική. Είχα το πάντα τούτο ένι ξέρω γιατί. Και μπορώ να ακούω κάθε είδος τραγουδιού που έχει να πει κάτι στιχούργικά. Ίσως γι'αυτό να μου αρέσκουν μου πάρα πολλά τα παλιά λαϊκά τραγούδια. κυρίως για τους στίχους τους. Νιώθω οτι οι στίχοι εν πολλά αγνοί. Αγαπούν χωρίς να ζητούν κάτι. Ότι τέλοςπάντων εν υπάρχει ούτε εγωισμός ούτε ιδιοτέλεια. Έστω και αν η αγάπη εννεν αμοιβαία.

Ίσως να μου αρέσκουν επειδή άμαν τα ακούω οδηγούν με σε έναν κόσμο ανύπαρκτο. Όπου ο άλλος εν τζίνο που ένι. Χωρίς να υποκρίνεται χωρίς να το παίζει κάπως για να διεκδικήσει τον άλλον. Εν απλώς ειλικρινής προς τον άλλο και προς τον εαυτό του για τα συναισθήματά του. Ίσως γιατί υπάρχει τζαι τούτη η υπερβολική ανωτερότητα που πλέον εν υπάρχει στις μέρες μας άμαν αφορά μια σχέση που φτάνει στο τέλος της. Το ένα τραγούδι που μου αρέσκει πολλά εν το παραπάνω. Νιώθω οτι η κάθε λέξη αγγίζει σε. "πριν από λίγο μου πες να φύγω σε μια σου λέξη τόση φωτιά" Χωρίζεις νιώθεις ότι κάθε μέρος του σώματος σου πονεί σε, ότι η καρδιά σου έσπασε, αλλά τούτο που σε απασχολεί εν ο άλλος. Πώς εννα συνεχίσει μόνος του. Ίσως να μεν υπάρχει κανένας που να ένιωσε έτσι. Ίσως που την άλλη να εν μόνο ο στιχουργός. Εν παύει που το να αποδεικνύει πως ίσως να υπάρχει η αγάπη άνευ ορίων, έστω κι αν ο άλλος σε πληγώσει.

Το άλλο τραγούδι που με έκαμε πάλε να σκεφτώ λίο παραπάνω τους στίχους είναι το "καλή τύχη". Όσο το άκουα που ήμουν μωρό έβκαλε μου κάτι πολλά "λαϊκό" με την κακή έννοια τζίνη που θωρείς τον κόσμο να χορεύκει πας τα τραπέζια χωρίς να αντιλαμβάνεται τους στίχους. Θυμούμαι όμως μια συναυλία των Πυξ Λαξ πριν από χρόνια όπου το ετραγούδησε ο Μάνος. Τότε μου έκαμε τρομερή εντύπωση. Ίσως επειδή στις συναυλίες κάθε τραγούδι μαγεύει με ίσως επειδή το ετραγούδησε ο Μάνος με το δικό του μοναδικό τρόπο, έκαμε με να σκεφτώ. Πόσο βάθος ψυχής πρέπει να έχεις για να βρεις τη δύναμη να πεις του άλλου να πάει στο καλό ότι εν υπάρχουν hard feelings οτι ίσως να φταίει εκείνος που εν υπολόγισε καλά.

Ίσως η υπερβολική αγάπη για κάποιον να σε κάμει να βάζεις τον άλλο πάνω που σένα πάνω που το πόσο επληγώθηκες. Ίσως να έχει να κάμει με τους καιρούς που διανύουμε. Ότι παλιά τα πράματα ήταν πιο απλά πιο αγνά ενώ τωρά για να σώσεις τον εαυτό σου πρέπει να φανείς σκληρός ακόμα τζαι σε άνθρωπο που αγάπησες πολλά. Ίσως απλά να εξαρτάται που τον άνθρωπο. Αν συναντήσεις έναν άνθρωπο που έχει μέσα του τόση αγάπη να δώσει που εν σε θέση -άμαν σε χάσει- να μπορεί να σου πει να ξέρεις οτι πάντα εννα με κόφτει να είσαι καλά. έστω και αν δεν είσαι μαζί μου απλώς να είσαι καλά.

Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011

εμμονές εμμονές!

άμαν κάτι το θέλεις πάρα πολλά αλλά ποτέ εν πραγματοποιείται τζαι επιμένεις επιμένεις επειδή και καλά εσύ ό,τι θέλεις στο τέλος εσιεις το αλλά στο τέλος εν το εσιεις αλλά εν καταλαβαίνεις οτι είσαι "στο τέλος"? πόσο μπερδεμένη εν τούτη η σκέψη? ενιγουέι.. πότε κάτι καταλαβαίνεις οτι εν θα γίνει ποτέ τζαι πρέπει να προχωρήσεις με τη ζωή σου? τζαι πότε αντιλαμβάνεσαι οτι κάτι έγινε σου εμμονή που τζίνο που πραγματικά θέλεις? τζαι γιατί ο Coehlo μας ελαλούσε για σύμπαντα που συνομωτούν για να κερδίσουμε τούτο που πραγματικά θέλουμε τζαι ωθεί μας ούλλους στις εμμονές? αυτά φορ δε μόμεντ

Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

ένα μεγάλο κενό

Έχω ανάγκη τα δυο σου χείλη να μου λεν
Αλήθεια κάθε φορά
Να μην τα λούζει ο φόβος, όταν με κοιτάς
απ΄τη συνήθεια
Μεγάλωσες, μεγάλωσα
Και τώρα γίναμε οι δυο μας ένα ρημαδιό,
ένα μεγάλο κενό
Κι ας μ' αγαπάς, κι ας σ' αγαπώ


http://www.youtube.com/watch?v=w_MQdHnJrRg