Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

i 've got a war in my mind

Είμαι ένα σημείο πριν την πλήρη παράνοια και ξέρω το. Επειδή χάνω τη ψυχραιμία μου πλέον. Και επειδή νικά εκείνος που εν ο πιο ψύχραιμος.Άρα όι εγώ. Και θυμώνω επειδή μπαίνω στη διαδικασία να παίζουμε παιχνίδια και να σκέφτομαι το νικητή. Και εν γίνεται ρε γαμώτο επειδή είσαι ο άνθρωπος μου. Και πάντα εννα είσαι.Και επειδή εν ξεχωρίζω το σωστό που το λάθος. Και την αλήθεια που το ψέμα.Και για ποιό λόγο τα αισθήματα πρέπει να μπαίνουν σε συγκεκριμένα καλούπια.

Και θυμώνω με τον εαυτό μου. Που άμαν κάμνουμε παύσεις και εν μιλούμε θυμίζουν σε τα πιο μικρά πράματα. Τα οποία εν επρόσεχα ποτε. Όπως το οτι σιγοτραγουδάς "δεν παν στο διάολο τα λεφτά" κάθε Τετάρτη και άμαν δε μιλούμε πραγματικά ακούω το για να νομίζω πως ακούω τη φωνή σου. Και θυμώνω επειδή γίνομαι τέλια κορούα και καταστρώνω σχέδια. Και βγαίνουν καπνοί που τα αυτιά μου και γίνομαι πράσινη με κόκκινα μάτια κάθε φορά που θωρείς το κινητό σου. Και θυμώνω που εισέβαλες έτσι στη ζωή μου.Και που σφυρίζουμε αδιάφορα και κάμνουμε οτι εν συμβαίνει τίποτε. Επειδή συμβαίνει και ξέρεις το.

Και είμαι ο πιο χαρούμενος άνθρωπος. Με τον τρόπο που χαμογελάς όποτε με βλέπεις. Που προσπαθείς να μου μάθεις να χορεύω και να παίζω μπάσκετ. Που εν μας κόφτει τι λαλεί ο κόσμος για τη σχέση μας. Και που μου φιλάς τρυφερά τα μαλλιά. Και που συγχύζεσαι άμαν μου κολλά κάποιος. Και που σου λέω πόσο σ'αγαπώ και προσπαθώ να σε πείσω γιατί γαμώτο παρακολουθώ UFC τα ξημερώματα για σένα τι πιο μεγάλη ένδειξη αγάπης εν τούτη?Και που μου δείχνεις πόσο με αγαπάς και είσαι ακτινογραφία μαζί μου. Και που μου λες οτι εγκρέμισα τους τoίχους σου και εν έχεις αντισώματα μαζί μου.Και που σου φορώ τη φόρμα σου μόνο γιατί έχει τη μυρωδιά σου.  Και ήρτες Serena απλά για να δεις αν είμαι καλά άμαν εκόπηκα στους βράχους.  Και που νομίζεις οτι τα δρομάκια της Παλιάς Λευκωσίας εν η Νέα Ορλεάνη του '50 και πρέπει να με προσέχεις που τους κακούς. Και που ανησυχείς άμαν πίνω και έρχεσαι να με πιάσεις. Ή που με πιάνεις τηλέφωνο να ακούσω τον Κινέζο. Και που σου έλεα εν θέλω να σε ξαναδώ κι εσύ εκάθεσουν έξω που το σπίτι μου ώσπου να αλλάξω γνώμη.

Και μετά πιάνει με εκείνη η μεγάλη θλίψη. Οτι εζήσαμε τόσα πολλά μαζί που εν θα τα εζούσα με κανέναν άλλο αν τον ήξερα όλη μου τη ζωή. Και που νιώθω οτι μπορεί να σε χάσω.Και που νιώθω οτι σε χάνω εξαιτίας της. Και αν δεν ήταν εκείνη εννα ήταν κάποια άλλη. Πάντως όι εγώ.Και κάμνω μαύρους κύκλους και κατεβάζω τεκίλες και ακούω paint it black.Και ξέρεις οτι μισώ να χάνω. Ιδιαίτερα επειδή εφάνηκα πολλά δειλή και αξίζει μου να χάσω.Αλλά τούτο εν έχει να κάμει με μένα. Έχει να κάμει με σένα και τι σε κάμνει ευτυχισμένο.Και εν έχει να κάμει τίποτε ο έρωτας με τούτο. Έχει να κάμει η αγάπη. Και αν δεν έχασα ως τωρά το νου μου σημαίνει πως εν θα τον χάσω ποτέ.

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012

μεγάλο πουθενά

Άνοιξα το μεγάλο πουθενα
βρήκα το εισιτήριο στη σελίδα
Να κοιμάσαι δίπλα μου ξανά
μεσα στ΄όνειρό μου
πάλι σε είδα

Κι αγάπη εκεί είναι γκρεμός
γελάς και στην άκρη χορεύεις
Η αγάπη είναι ένας θεός
στα θαύματα πες μου αν πιστεύεις

Κι αγάπη σαν κόμπος μετά
η αγάπη φτηνά επεισόδια
Η αγάπη με λόγια μισά
γυρνάς και το βάζεις στα πόδια
και πίσω πια δεν κοιτάς