"Αν το θέλεις μπορώ να μάθω στην απουσία σου" λέεις. Αντιλαμβάνομαι πως το εννοείς προσθέτοντας κάτι άλλα τύπου θέλω να σε βλέπω μόνο να γελάς αλλά χάνομαι κάπου στη σκέψη οτι απλά με αφήνεις να φύγω,παραδέχεσαι ήττα/τρώω ήττα και αδυνατώ να συγκρατήσω τι άλλο λες. Συνεχίζεις το παιχνίδι σου, οι μπίλιες μπαίνουν και πιο πίσω ακούονται οι ήχοι του Bob Dylan. Θέλω να σου πω "εν σου πάει καμμιά άλλη γαμώτο" αλλά χαμογελώ συγκαταβατικά κάνω cheers και πίνω 2-3 γουλιές guinnes.
Κάπως έτσι καταλήγουν οι έρωτες. Με μια κλισέ ατάκα, ένα συγκαταβατικό χαμόγελο και μια αμήχανη σιωπή. Κάποιες φορές χάνεις το δικαίωμα να διεκδικείς τον άλλο. Επειδή ήσουν μια φορά δειλός. Εκόλωσες τη στιγμή που εν έπρεπε. Ενώ ο άλλος επήρε τα ρίσκα του. Απλώς εννεν σε θέση να δει πίσω που τις λέξεις ή πίσω που τη σιωπή σου. Ούτε να νιώσει την αγάπη σου που κατακλύζει τον χώρο άμαν είσαστε μαζί.
Και ίσως να ταυτίζεσαι με την Τάνια ακούγοντας για άτομα που γίνονται κομμάτια και για τις δυο ψυχές που δεν βρήκαν καταφύγιο. Κάποιες φορές όμως ίσως ο έρωτας να έχει περισσότερα πράματα να δώσει. Να φαίνεται πιο γενναίος και να δίνει τις μάχες του. Κάποιες φορές απλώς εν χάνεις την ελπίδα ή η ελπίδα εν χάνεται. Και ίσως να είμαστε σε τούτη την κατηγορία. Στην κατηγορία που εχάσαμε απλά την πρώτη μάχη. Και ίσως μετά να υπάρξουν άλλες. Άλλες μάχες που εννα βρεθούμε προετοιμασμένοι, δυνατοί, γενναίοι και να βγούμε νικητές.
"One day maybe we will dance again and the storm will end.."
Κάπως έτσι καταλήγουν οι έρωτες. Με μια κλισέ ατάκα, ένα συγκαταβατικό χαμόγελο και μια αμήχανη σιωπή. Κάποιες φορές χάνεις το δικαίωμα να διεκδικείς τον άλλο. Επειδή ήσουν μια φορά δειλός. Εκόλωσες τη στιγμή που εν έπρεπε. Ενώ ο άλλος επήρε τα ρίσκα του. Απλώς εννεν σε θέση να δει πίσω που τις λέξεις ή πίσω που τη σιωπή σου. Ούτε να νιώσει την αγάπη σου που κατακλύζει τον χώρο άμαν είσαστε μαζί.
Και ίσως να ταυτίζεσαι με την Τάνια ακούγοντας για άτομα που γίνονται κομμάτια και για τις δυο ψυχές που δεν βρήκαν καταφύγιο. Κάποιες φορές όμως ίσως ο έρωτας να έχει περισσότερα πράματα να δώσει. Να φαίνεται πιο γενναίος και να δίνει τις μάχες του. Κάποιες φορές απλώς εν χάνεις την ελπίδα ή η ελπίδα εν χάνεται. Και ίσως να είμαστε σε τούτη την κατηγορία. Στην κατηγορία που εχάσαμε απλά την πρώτη μάχη. Και ίσως μετά να υπάρξουν άλλες. Άλλες μάχες που εννα βρεθούμε προετοιμασμένοι, δυνατοί, γενναίοι και να βγούμε νικητές.
"One day maybe we will dance again and the storm will end.."
14 σχόλια:
daffodil μου η Κική Δημουλά είπε για τον Έρωτα (πάντα με κεφαλαίο) το εξής τεράστιο:
«Οφείλει κανείς να ζει ένα πράγμα με την ένταση που του προκαλεί, κι ας βλάπτει το δεσμό αυτή η μονομερής ένταση. Κατά τη γνώμη μου, βλάπτεται ο δεσμός από το ότι το ένα μέρος παραπροσφέρει, παραπροσφέρεται, παρά είναι παράφορο. Αλλά είναι και τόσο απίθανο να συμπέσουν οι βαθμοί του αισθήματος ανάμεσα σε δυο ανθρώπους, παρά ενδεχομένως για μία μόνο στιγμή. Από εκεί και πέρα έχουμε χάσματα κι αυτό βοηθάει στο να μεγαλώνει το αίσθημα του ενός, να μικραίνει του άλλου, και να γίνεται αυτό το συναρπαστικό είτε παιχνίδι, είτε κυνηγητό, είτε μαρτύριο, αλλά οπωσδήποτε συναρπαστικό!"
Συναρπαστικό λέει. Είμαστε τυχερές λοιπόν που το ζούμε ή άτυχες; Ακόμα εν αποφάσισα :)
τυχεροί νομίζω ρε AEnima..
σε κάθε μάχη φκαίνεις πιο δυνατός..ακόμα και αν χάσεις.
Σίγουρα μαθαίνεις κάτι, δοκιμάζεις τις αντοχές σου και προσπαθεις παραπάνω την επόμενη φορά. Δεν ειναι εύκολες οι σχεσεις, και με τέτοια ασάφεια να πλανιεται πρέπει να ειναι και πιο δύσκολο. Αλλά από ότι κατάλαβα τίποτα δεν τέλειωσε ακόμα.
Δεν αγαπούν όλοι με τον ίδιο τροπο. Αφηνωντας τον άλλο να κανει την επιλογή επειδή δεν θέλεις να τον καταπιέσεις δεν είναι κακό. Είναι ένα διαφορετικό είδος αγάπης, καμία φορα πιο ειλικρινής και αγνή...
Ένιξερω πως γίνεται να ταυτιζουμε με κάθε σου ποστ, αλλά νομίζω κάμνουμε παράλληλες ζωες.
Έν πάντα τζίνο το θέμα του τάιμινγκ, έρκεται στη ζωη σου ο άλλος ή σε φάση που εν είσαι εσύ έτοιμος να δώκεις πολλά είτε που ενεν τζίνος, τζαι κάπου τζιαμέ ξεκινά η τραγικότητα του έρωτα.
Ξέρω; Μπορεί το όλο νόημα του έρωτα να είναι για να μπορείς να ακουείς τραγούδια σαν τζίνα της Τάνιας τζαι να τα νιώθεις.
Τι να κάμω κάποιον που με αφήνει να φύγω αμαχητί από την μια και τι να κάνω κάποιον από την άλλη που δε μπορεί να με διεκδικήσει ή να μου δείξει την αγάπη του... αφού με αγαπά τόσο?!
Το τίμινγκ εν μια φθηνή δικαιολογία που όλοι την έχουμε χρησιμοποιήσει ή ακούσει έστω και μια φορά στη ζωή μας.
Εγώ ξέρω πως όταν νιώθεις όντως πράγματα για τον άλλο, το παλεύεις. Τα υπόλοιπα είναι φθηνές δικαιολογίες που ουσιαστικά συγκαλύπτουν το ότι δε θέλεις τον άλλο αρκετα.
aenima μου τα ανέλυσες τέλεια.. και η δημουλά το ίδιο.. και ναι είμαστε πολλά τυχερές..για τούτο είμαι σίγουρη. το επόμενο jagger στην υγειά σου:)
ράνια μου συμφωνώ μαζί σου! κάθε μάχη πιο δυνατός και πιο ζωντανός. όσο νιώθεις πόνο και χαρά σημαινει πως είσαι σε θέση να ζεις
σμιλάκι μου όντως δύσκολες οι σχέσεις. ελπίζω εγώ πως τίποτα δεν ετέλιωσε εν ξέρω αν όντως ισχύει!:)
κολόνα μου εν το εσκέφτηκα ποτέ τούτο που είπες. ή εσκέφτηκα το και επροσπέρασα το..έχεις τόσο δίκαιο.. ίσως κάποιες φορές να νομίζουμε πως μας αγαπούν με τον δικό τους τρόπο όμως και στην ουσία να μην:)
μαριλούδι μου αγαπημένο παράλληλοι βίοι λεμεσός-λευκωσία! εν εκατέληξα για το θέμα του τάιμινγκ αλλά ακούμε τσανακλίδου και εν αρκετό. φιλιά πολλα..!
ίνα μου ξέρω τι λες..εσκέφτηκα τα πολλές φορές και έχεις δίκαιο τι να πω. ο ευσεβής μου πόθος ίσως να μεν θέλει να το πιστέψει..:)
Χμ...βαζεις μας δυσκολα αγαπητή Νταφ. Εσhει που τα εχτες που εθκιεβασα το ποστ σου τζαι προβληματιζουμαι γιατι φοούμαι μην ακουστώ πεζη..... (τζαι προπάντων φοούμαι οτι είμαι πεζη!)
Που ενα σημείο τζαι μετα οι ανεκπλήρωτοι/ανυπεράσπιστοι/οπως-θέλεις-πες-τους ερωτες πιστευκω οτι εν απλά ενας μαζοχισμός.....Ο έρωτας ναι μεν εν σημαντικός, ειναι η ελξη που δημιουργα την πρώτη επαφη κτλ αλλα ενεν αρκετος ουτε για να δημιουργήσει μια σχέση τζαι εννοείται ουτε να την κρατήσει....Για μενα το παν ειναι η χημεία (εσoκαριστηκες ξερω το!)....Ο ερωτας εν απλα ενα συστατικο...το τάιμινγκ ενα αλλο......αμαν εν εγινε, απλά εν εγινε...εν σημαινει παυεις να το σκεφτεσαι ή οτι εν σε ενδιαφερει πλεον....Απλα life goes on, προχοράς μπροστα τζαι το ξεπερνας....
"Κάπως έτσι καταλήγουν οι έρωτες. Με μια κλισέ ατάκα, ένα συγκαταβατικό χαμόγελο και μια αμήχανη σιωπή. Κάποιες φορές χάνεις το δικαίωμα να διεκδικείς τον άλλο. Επειδή ήσουν μια φορά δειλός."
έτσι ακριβώς..
και μετά τι κάνουμε;
ας πιούμε μια μαργαρίτα μέχρι να αποφασίσουμε..
πρας μου καθόλου πεζή! άλλο πεζός άλλο λογικός.απλώς εγώ σκέφτομαι όπως το 15χρονο στις σχέσεις και εν χάνω τις ελπίδες μου:Ρ εν πολλά σωστά τούτα που λες εν πράματα που με εβάλαν σε σκέψεις πολλές φορές και εν ένας τρόπος να ξυπνήσεις και να προχωρήσεις πάρακάτω. σε κάποια φάση ίσως το κάμω. θα σε ενημερώσω!:)
xaxaxaxax!dearest μου αν συνεχίσουμε έτσι ξέρεις που εννα καταλήξουμε..αλλά προς το παρόν cheers:)
Νομίζω πρεπει να καμουμε λία αλληλομαθήματα γιατι επαρατετραγώνισεν η λογικη μου!
εχεχεχε είμαι μέσα εγώ!:)
Αρεσεν μου τουτη η αναρτηση... Εν μπορω να προσδιορισω γιατι (ισως η αμεσοτητα ή ο τροπος που περιγραφεις/βλεπεις καταστασεις)...
Ισως, επειδη, εν μπορω να συγκεντρωθω γιατι ο καποιος γειτος καμνει παρτυ τζι εσχει τον Τερζη στην διαπασων... "μπρος γκρεμμος και πισω εσυ, η ζωη μου που θα παει..." :Ρ
χαχαχαχαχα! νομίζω ευθύνεται ο τερζής και τίποτε άλλο:Ρ φιλιά γρουτίτσα μου!
Δημοσίευση σχολίου