Εδιάβαζα κάπου οτι ο freddie έγραψε το εν λόγω τραγούδι για τη γυναίκα της ζωής του τη Mary Austin. Ασχέτως οτι ήταν gay/bi εν είμαι σίουρη τι ήταν ακριβώς και επέρασε τη ζωή του με άλλο σύντροφο, ωστόσο, το εν λόγω τραγούδι αφιέρωσέ το στη γυναίκα της ζωής του και άφησέ της επιπρόσθετα το σπίτι του μετά το θάνατό του. Που με κάμνει να αναρωτιέμαι πόσο περίεργο πράμα εν ο έρωτας και ακόμα πόσο περίεργος εν ο ορισμός του "ο έρωτας της ζωής μου".
Μπορεί να βρει κάποιος τον έρωτα τη ζωής του? τον απόλυτο έρωτα? και αν βρει τον έρωτα της ζωής του αλλά εν υπάρχει ανταπόκριση? τούτο του αναλογεί και ετέλιωσε? να ζήσει για πάντα με ένα απωθημένο ή μιαν ανάμνηση?
Τον "Σ" μόλις τον είδα είπα οτι τούτο είναι. Έρωτας με την πρώτη ματιά που λένε. Και μάλιστα είδα τον σε πολλά άσχημη για μένα μέρα. Ήταν πολλύ κρύο εκυκλοφορούσα με τον κότσο του παπά με φόρμες και με φουσκωτό σακκάκι. Νομίζω πως εν μου έδωσε καν σημασία. Απλώς εγώ είπα πως τούτο είναι εννα τον διεκδικίσω και εννα είμαστε μαζί. Ήμασταν μαζί και ήταν πιο ωραίος μέσα παρά έξω. Ήταν έξυπνος ακομπλεξάριστος με προσωπικότητα και επερνούσαμε καλά. Όσο διάστημα εν με επιάναν οι ανασφάλειες και οι μελοδραματισμοί μου-ημουν η προσωποποίηση της drama queen ειλικρινά-επερνούσαμε πολλά ωραία! Τελικά -αν και είμαι σίουρη ότι με αγαπά και νοιάζεται- εν ενιωθε όπως εγώ κι έτσι ετέλιωσε. Όσο κι αν τον αγαπούσα σίγουρα εν θέλω να θεωρηθεί ο έρωτας της ζωής μου. Ο μοναδικός έρωτας που θα έχω να εν κάποιος που οκ κάτι ένιωθε απλά εν ένιωθε όπως εγώ.
Μπορεί να υπάρξουν πολλοί μεγάλοι έρωτες στη ζωή κάποιου να ζήσει δηλαδή πολλές φορές τον απόλυτο έρωτα? Και αν ναι πώς επιλέγει τον έρωτα της ζωής του?
Και στην περίπτωση που εν αναλογεί για τον καθένα ένας μεγάλος έρωτας? Τι κάμνουν τούτοι οι άνθρωποι? Ζούν συμβατικά χωρίς να νιώσουν ποτέ τις πεταλούδες? χωρίς να νιώσουν την απόλυτη απόγνωση για το χαμό τούτου του έρωτα?
Στο τέλος τι εν το καλύτερο? Να γνωρίσεις τον μεγάλο έρωτα να βιώσεις την απόλυτη ευτυχία αλλά και ακόμη χειρότερα τη δυστυχία?Ή να μεν γνωρίσεις ποτέ τον έρωτα της ζωής σου? Δηλαδή να βρείς ένα καλό πλάσμα που ταιριάζουν οι σπουδές οι δουλειές σας και να τον "πάρεις" χωρίς να νιώσεις τίποτε wow και αποφεύγοντας να πληγωθείς ανεπανόρθωτα.
Εγώ προσωπικά εν εκατέληξα. Εγνώρισα πολλούς μυστήριους τύπους σε τούτη την προσπάθεια του να ερωτευτώ να είμαι με κάποιον επειδή τούτο επιβάλλει η κοινωνία. Δήθεν και καλά της κουλτούρας που εν εσκάζαν, τύπους της φύσης που εθέλαν να κάτσουμε ολόκληρο το καλοκαίρι κκαμπινγκ εεε και ας μεν εκάμναμε καλά καλά μπάνιο σιγά το πράμα, τύπους που τους εκόφταν πολλά να κάμουν λεφτά να έχουν το τέλειο αυτοκίνητο(ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΜΟΥ) ακόμα και psycho που μου εκάμναν παρακολούθηση αμαν έβκαινα έξω κ.λ.π. Ένι ξέρω αν αξίζει τούτη ούυυλλη η προσπάθεια. Ίσως και ναι. Η κάθε γνωριμία που είχα, κάμνει με πλέον να γελώ και να σκέφτομαι τα καλά. Ίσως να μεν βρω ξανά τον μεγάλο έρωτα ή τον έρωτα της ζωής μου φτάνει που ξέρω ότι αν δεν βρω τούτον τον κάποιο που εννα με κάμει να θέλω να σπάσει η καρδιά μου (που λέει και το γνωστό σουξεδάκι όξα?) έστω κι αν πληγωθώ, τότε καλύτερα να μεν είμαι ποτέ με κανένα. Εν όπως την αλεπού στον μικρό πρίγκηπα όταν την εξημέρωσε και μετά ο μικρός πρίγκηπας και έπρεπε να φύγει η αλεπού ήταν λυπημένη, αλλά εν την ένοιαζε γιατί είχε ήδη κερδίσει το "χρώμα του σταριού".
8 σχόλια:
θέλω να πω ότι ενθουσίασε με το σημερινό σου ποστ, εν και πολλά επίκαιρο για μένα. Έχει και Φρεντι,το αγαπημένο μου τραγούδι οπότε ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!
Εγώ εν πιστεύκω ότι εν ένας μεγάλος έρωτας για τον καθέ ένα μας, εν πιστεύκω στις αδερφές ψυχές, στις μακροχρόνιες σχέσεις κλπ.Κάθε μέρα αλλάσουμε, μεγαλώνουμε σαν άνθρωποι και εν λογικό ότι ανάλογα με τη φάση της ζωης μας στην οπόια βρισκούμαστε έχουμε διαφορετικά εξπεκτεϊσιονς που τον άλλο. Αλλά πιστεύκω ότι μπορείς να ερωτεύτεις με το ίδιο πάθος και ένταση παραπάνω που μια φορές. Εν ωραίος ο έρωτας, εν και πολλά επώδυνος όμως, αλλά εν ωραίο να ξέρεις ότι μπορείς να νίωσεις τόσο δυνατά πράματα για ένα άλλο άνθρωπο, καταλάβεις ότι ζεις.
Το θέμα μου εμένα εν πως ξεπερνάς ένα έρωτα τόσο μεγάλο; Πως το αφήνεις πίσω σου; Με τον χρόνο μάλλον. Ίσως.
Όντως πολλά ωραίο θέμα τζαι πολλά αναπάντητα ερωτήματα. Ενιξερω τες απαντήσεις εννοείται, απλα θα πω την γνώμη μου.
Εγω δεν πιστευκω στους "κεραυνοβόλους ερωτες". Ναι μπορει να σου αρεσει ο άλλος αλλά μετα μπορεί να του μιλήσεις 10 λεπτα τζαι να εν ο απολυτος ξενέρας. Δεν πιστευκω ουτε στα τρελά πάθη κτλ. Ο έρωτας που μόνος του δεν με απασχολεί. Πιστευκω στον έρωτα σε συνδυασμο με την αγάπη, την εμπιστοσύνη, την συντοφικήτητα, την φιλια τζαι την αλληλοκατανόηση τζαι φυσικα με την σωματική/ερωτική έλξη.
Νομίζω ομως με τον καιρο, τες εμπειρίες, την επιλογη τροπου ζωης αναθεωρουμε τα πράματα λιον....
πολλά ωραίο θέμα και το πως το αναλύεις στο ποστ σου. πολλά τα ερωτήματα σου και δεν ξέρω αν μπορώ να τα απαντήσω... έχω ξεκάθαρες απόψεις αλλά είναι ένα παράδοξο μείγμα ρομαντισμού/κυνισμού που μάλλον μπερδεύει τους άλλους :-)
κι εγώ βρήκα τον έρωτα της ζωής μου, και στη περίπτωση μου ήταν κεραυνοβόλος έρωτας που γνωρίζοντας τον όλο και καλύτερα ήταν όλο και καλύτερος... σήμερα είναι αγαπημένος φίλος και αφού το έζησα μια φορά πιστεύω και ελπίζω να το ξαναζήσω... έτσι αλλάζοντας το λίγο μπορώ να πω πως "βρήκα τον έρωτα της ζωής μου, ως τώρα" :-)
μαριλού μου από την πείρα μου βγαίνοντας και με μαλάκες αλλά και ζώντας τον απόλυτο έρωτα εν οτι ναι μεν πονάς πολλά αλλά άμαν περάσει μόνο τα θετικά σκέφτεσαι.νομίζω όμως εν είμαι τέλια σίουρη. το παν είναι να μεν φάεις τη ζωή σου διεκδικώντας τον μεγάλο έρωτα γιατί αμαν αντιληφθείς οτι εν θα τον κερδίσεις ποτέ τότε είναι που θα τον μισησεις(πάλε νομίζω εν εκατέληξα)
πρας μου αντιλαμβάνομαι τούτο που λες οτι εν σημαντικό ο άλλος να σε γεμίζει πνευματικά απλώς πρέπει να σου κάμει και το κλικ νομιζω. και συμφωνώ μαζί σου οτι ανάλογα με τις εμπειρίες σου και τον τρόπο ζωής αναθεωρείς ή επιλέγεις το πως να ερωτευτείς. ίσως αν έχεις κάποια αυτοσυγκράτηση στο τι δίνεις και να αναμένεις και από τον άλλο να σου δίνει εν το πιο σημαντικο
ουφ μου ειλικρινά εν ο καλύτερο σου φίλος??δηλαδή συζητάτε και τα γκομενικά σας? χαίρομαι που ήβρες ως τώρα τον έρωτα της ζωής σου εγώ πιστεύω οτι το πιο σημαντικό στη ζωή είναι να ζούμε όλα τα πράματα έντονα. ακόμα και τη λύπη. τούτο σημαίνει οτι πραγματικά ζούμε
πιστεύω πως μπορεί να υπάρξουν περισσότεροι από ένας "μεγάλοι έρωτες". απλώς μετά την πρώτη φορά που θα τα δώσεις όλα, θα διαλυθείς, θα νιώσεις ότι υπάρχεις επειδή υπάρχει ο αλλος, αφού δηλαδή γίνεις εκατό κομμάτια, μαθαίνεις όχι να κρατάς αποστάσεις, όχι να μην δίνεσαι ολότελα απλά να μην διαλύεσαι.
κάθε σχέση είναι διαφορετική. εχεις να κάνεις με ένα άλλο άνθρωπο, στο μεταξύ στην πορεία αλλάζεις και εσύ. επειδή είναι διαφορετική δεν σημαίνει ότι δεν είναι ένας άλλος μεγάλος έρωτας.
Δες το κι έτσι...κανένας εν σου λέει τι έγινε στο παραμύθι ΜΕΤΑ που επαντρευτήκασιν η Σταχτοπούτα με τον πρίγκηπα! Άρα, άτε τζιαι ήβρες τον, εγώ πιστεύκω πρέπει να το παλεύκεις συνέχεια για να τον κρατάς ζωντανό
@ mana αρέσκει μου πολλά ο τρόπος που το αναλύεις. κάθε έρωτας ναι εν διαφορετικός όπως και κάθε άνθρωπος εν διαφορετικός. και ανάλογα με την περίοδο που διανύεις λειτουργείς και διαφορετικά σε κάθε σχέσει
@eolica νομίζω οτι τούτο εν το πρόβλημα οτι εν μας λεν ποτέ τι γίνεται μετά το παραμύθι και την εμφάνιση του πρίγκηπα γι αυτό πολλές εν πάμε πολλά μακριά με τις σχέσεις μας. εχεις δίκαιο όμως το παν εν το να παλέυκεις για κάτι που θέλεις όσο όμως εν και ο άλλος πρόθυμος να παλέψει
Εν να σφυρίσω τζιαι γω την γνώμη μου τζι ας μεν μετρά τζιαι πολλά..πιστεύκω ακράδαντα στους μεγάλους έρωτες, συγκεκριμένα τον ΕΝΑΝ μεγάλον έρωτα της ζωής μας. Κάποιον με τον οποιόν είμαστε δεμένοι ερωτικά αλλά και πνευματικά. Πιστεύκω επίσης ότι τζιείνος ο άθρωπος εν θα είναι (κατά 99%) τζιείνος που εν να περάσεις την ζωή σου μαζίν του εκτός τζιαι αν το επιδιώξετε ΚΑΙ ΟΙ 2 πάρα μα πάρα πολλά. Χωρίς όμως τούτο να σημαίνει ότι εν μπορείς να δώσεις τζιαι να λάβεις αρκετήν αγάπη. Π.Χ. με κλίμακαν 1-10 ο έρωτας της ζωής σου εν 12 τζιαι ο άθρωπος που εν να είσαστεν μαζί για καιρό εν κάπου 8. Απλά κανένας εν μπορεί να μπει πάνω που τα έντονα συναισθήματα που αν δεν τα ζήσεις έστω μια φορά, τζιαι στο σκοτεινό τζιαι στο φωτεινόν τους, εν έζησες τέλια... αυτά τα ολίγα.. =)
Δημοσίευση σχολίου