Τετάρτη 8 Μαΐου 2013

Εκεί που ο έρωτας θα ναι πάντα γιορτή

Ήταν ένας ατέλειωτος χειμώνας φίλε που κάποτε με διάβαζες. Πολλά μεγάλος. Και ήμουν τόσο βαθιά χωμένη μες το δράμα μου που εν ήθελα καν να το γράφω. Πόσα να αντέξεις κι εσύ. Και μέσα που πολλή κλάψα και δράμα και ιστορίες για αγρίους, είμαι καλά.

Ήσουν υπερβολική εννα πεις και έχεις δίκαιο ως ένα σημείο.Αλλά όσο μπορώ να υπερασπιστώ τον εαυτό μου, ζεις πέντε πράματα στο απόλυτο. Και που κείνη τη στιγμή εν μπορείς να γυρίσεις πίσω στη μετριότητα. Και παλεύκεις το, κυνηγάς το ώσπου να το ξαναζήσεις. Και στην ουσία κάμνεις κύκλους κυνηγώντας την ουρά σου. Και ζαλίζεσαι τόσο και κουράζεσαι. Γιατί κυνηγάς μιαν ανάμνηση, τρεις στιγμές που έζησες.Και κάπου εκεί μες τη νοσταλγία σου,χάνεις όλη σου τη ζωή.

Εκαθόμασταν τις προάλλες στα σκαλιά του Παρθεναγωγείου. Και ήταν τόσο καλός ο καιρός και εμιλούσαμε τόσο άνετα. Και εγελούσαμε όπως παλιά.Ήταν ούλλα γεμάτα ζωή και χρώματα.Και έλεε μου πόσο με αγαπά και έλεα του το κι εγώ με τόση ευκολία. Και εχαίδευε μου τα μαλλιά κ ερωτούσε με για τον άνθρωπο που εν τώρα μες τη ζωή μου και αν με προσέχει. Και έλεε μου πως θέλει μόνο να είμαι καλά. Και εν εσκέφτηκα πόσο μου έλειψε, ούτε οτι στο ίδιο σημείο ήταν οι πρώτες μας στιγμές μαζί . Ούτε οτι έληξε τόσο άδοξα και γιατί και πως. Είμαστε καλά.

Τώρα είμαι με κάποιον. Και εν μπορώ να οριοθετήσω την σχέση μας. Αν μπορεί να θεωρηθεί σχέση. Αλλά περνούμε καλά και γελούμε και λείπουν τα δράματα. Και μαθαίνει ο ένας που τον άλλο. Εν θα σου πω οτι ξέρω τι θέλω επειδή εν άλλαξα τόσο πολλά. Ξέρω όμως οτι εν θέλω να ξενερώσω ποτέ με τη ζωή μου και με το ο,τι έχω γύρω μου. Και θέλω να είμαι καλά μέσα μου και χαρούμενη με το τι έχω τη στιγμή που το έχω. Και ο έρωτας και οι σχέσεις να εν απλώς μια γιορτή.Εν με ενδιαφέρει πόσο σύντομη, μόνο γιορτή.

Ένας ατέλειωτος χειμώνας. Αλλά έτσι ξαφνικά ετέλειωσε για μένα. Τόσο απλά μια νύχτα είπα είμαι καλά και όλα τελειώνουν δαμέ. Και ίσως το τέλος να μεν ήταν τούτο που κάποτε ήθελα. Αλλά εννεν άσχημο τέλος. Ήταν πολλά όμορφη ιστορία φίλε μου και αφήνω την πίσω μου.Ή καλύτερα φυλάω την μέσα μου. Και σκέφτομαί την με τόση αγάπη! Μόνο με αγάπη.Και πλέον εν με πληγώνουν ούτε οι τόποι, ούτε οι διαδρομές ούτε τα τραγούδια. Και προχωρώ που δαμέ γνωρίζοντας τρία πράματα παραπάνω για τον εαυτό μου. Και αρχίζω νέο ταξίδι για καινούργια ζάλη, καινούργια γιορτή.
 

10 σχόλια:

Beatrix Kiddo είπε...

DAF! HI!

Kolona είπε...

Well done

The Passenger είπε...

That's lovely.

Pass the cake.

Πρασινάδα είπε...

Χαιρομαι που εισαι καλά και που επεστρεψες πισω στες γειτονιές μας! :)

Ænima είπε...

Χαίρομαι που ξεκαθαρίζεις λογαριασμούς και είσαι έτοιμη να ζήσεις τα καινούργια με καθαρό μυαλό τούτο χρειάζεται δύναμη που πολλοί μας εν την έχουμε. ότι καλύτερο σου εύχομαι. Και μεν χάννεσαι :))

Neerie είπε...

καλώς την
περιττό να πω ότι χαίρομαι :)

Black Rose Dragon Lady είπε...

Ur back? :)
<3

Ina είπε...

Daf life goes on no matter what! ;D

Ανώνυμος είπε...

Φκάλει πολλή ηρεμία τουτο το ποστ σου τζαι χαίρομαι πάρα πολύ.
Τούτοι οι χειμώνες δεν μας παν καθόλου.
Εδωκές μου εμπνευση να κάμω τζαι 'γω τον πιο μεγάλο άνθρωπο τζαι να τακτοποιήσω κάποια θεματάκια που εκκρεμούσαν.
Θενξ φορ δατ.
Άτε τζαι καλές μας μπύρες :))

<3

daffodil lament είπε...

beatrix mou hi!:))
thank you kolonitsa mou!
passenger cake passed :)
pras mou ποτέ εν έφυα αλλά ευχαριστώ:)
aenima mou εν χάνομαι..:) ελπίζω να ισχύει το ίδιο και για σένα!
neerie μου κι εγώ και ευχαριστώ για το ενδιαφέρον..:)
λου μου όπως είπα στην πρας εν έφυα <3 :)
ίνα μου ελπίζω να ισχύει και για σένα τούτο:)
ανώνυμε εγώ εν θα γίνω ποτέ ανώτερος άνθρωπος απέδειξα σου το νομίζω τρων με πάντα τα πάθη μου.αλλά χαίρομαι για σένα..εννα γιορτάσουμε το καλοκαίρι σύντομα με μπύρες..εννα έρτω! :) <3