Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

To kserw pia den m agapas



Στα τραγούδια συνήθως δίνω πολλή παραπάνω σημασία στα λόγια παρά στη μουσική. Είχα το πάντα τούτο ένι ξέρω γιατί. Και μπορώ να ακούω κάθε είδος τραγουδιού που έχει να πει κάτι στιχούργικά. Ίσως γι'αυτό να μου αρέσκουν μου πάρα πολλά τα παλιά λαϊκά τραγούδια. κυρίως για τους στίχους τους. Νιώθω οτι οι στίχοι εν πολλά αγνοί. Αγαπούν χωρίς να ζητούν κάτι. Ότι τέλοςπάντων εν υπάρχει ούτε εγωισμός ούτε ιδιοτέλεια. Έστω και αν η αγάπη εννεν αμοιβαία.

Ίσως να μου αρέσκουν επειδή άμαν τα ακούω οδηγούν με σε έναν κόσμο ανύπαρκτο. Όπου ο άλλος εν τζίνο που ένι. Χωρίς να υποκρίνεται χωρίς να το παίζει κάπως για να διεκδικήσει τον άλλον. Εν απλώς ειλικρινής προς τον άλλο και προς τον εαυτό του για τα συναισθήματά του. Ίσως γιατί υπάρχει τζαι τούτη η υπερβολική ανωτερότητα που πλέον εν υπάρχει στις μέρες μας άμαν αφορά μια σχέση που φτάνει στο τέλος της. Το ένα τραγούδι που μου αρέσκει πολλά εν το παραπάνω. Νιώθω οτι η κάθε λέξη αγγίζει σε. "πριν από λίγο μου πες να φύγω σε μια σου λέξη τόση φωτιά" Χωρίζεις νιώθεις ότι κάθε μέρος του σώματος σου πονεί σε, ότι η καρδιά σου έσπασε, αλλά τούτο που σε απασχολεί εν ο άλλος. Πώς εννα συνεχίσει μόνος του. Ίσως να μεν υπάρχει κανένας που να ένιωσε έτσι. Ίσως που την άλλη να εν μόνο ο στιχουργός. Εν παύει που το να αποδεικνύει πως ίσως να υπάρχει η αγάπη άνευ ορίων, έστω κι αν ο άλλος σε πληγώσει.

Το άλλο τραγούδι που με έκαμε πάλε να σκεφτώ λίο παραπάνω τους στίχους είναι το "καλή τύχη". Όσο το άκουα που ήμουν μωρό έβκαλε μου κάτι πολλά "λαϊκό" με την κακή έννοια τζίνη που θωρείς τον κόσμο να χορεύκει πας τα τραπέζια χωρίς να αντιλαμβάνεται τους στίχους. Θυμούμαι όμως μια συναυλία των Πυξ Λαξ πριν από χρόνια όπου το ετραγούδησε ο Μάνος. Τότε μου έκαμε τρομερή εντύπωση. Ίσως επειδή στις συναυλίες κάθε τραγούδι μαγεύει με ίσως επειδή το ετραγούδησε ο Μάνος με το δικό του μοναδικό τρόπο, έκαμε με να σκεφτώ. Πόσο βάθος ψυχής πρέπει να έχεις για να βρεις τη δύναμη να πεις του άλλου να πάει στο καλό ότι εν υπάρχουν hard feelings οτι ίσως να φταίει εκείνος που εν υπολόγισε καλά.

Ίσως η υπερβολική αγάπη για κάποιον να σε κάμει να βάζεις τον άλλο πάνω που σένα πάνω που το πόσο επληγώθηκες. Ίσως να έχει να κάμει με τους καιρούς που διανύουμε. Ότι παλιά τα πράματα ήταν πιο απλά πιο αγνά ενώ τωρά για να σώσεις τον εαυτό σου πρέπει να φανείς σκληρός ακόμα τζαι σε άνθρωπο που αγάπησες πολλά. Ίσως απλά να εξαρτάται που τον άνθρωπο. Αν συναντήσεις έναν άνθρωπο που έχει μέσα του τόση αγάπη να δώσει που εν σε θέση -άμαν σε χάσει- να μπορεί να σου πει να ξέρεις οτι πάντα εννα με κόφτει να είσαι καλά. έστω και αν δεν είσαι μαζί μου απλώς να είσαι καλά.

4 σχόλια:

Πρασινάδα είπε...

Τουτα τα παλια τραγουδια της Μοσχολιου αρέσκουν μου πολλά...τζαι χαιρομαι που αρέσκουν τζαι σε άλλους τζαι ξανατραουδουν τα για να τα μαθαινουν τζαι οι πιο νέοι.....Όπως δαμέ

Τα λαικά εν πολλά πονεμένα τραγουδια...ασε που σημερα τα "σκυλιζουν" τζαι χορεύκουν τα....

Τζαι μιας τζαι είμαι το πρώτο κόμμεντ, να σου πω τζαι καλή αρχή στο μπλογκ!!! :))))

daffodil lament είπε...

αρέσκει μου που με νιώθεις πρας μου! και ευχαριστώ! :)

marilou είπε...

Εγώ τα λαϊκά εν τα πολλοακούω, όμως και 'γω κάμνω πάνα φόκους πάνω στους στοίχους. Νίωθω ότι έχουν πιο πολλά να πουν που τη μουσική, μάλλον επειδή ενιξέρω μουσική και βάλλουν με και μένα σε σκέψεις οι στίχοι. Ελάλεν ο Αγγελάκας 'τζογάρισες στο όνειρο κι είσαι έτοιμος για όλα' και για πολύ καιρό επροσπέρνουν το, μετά μια μέρα εξύπνησα και εκατάλαβα τι εννοούσε. Ε τελικά εν τα τραγούδια που μας πίανουν που το χέρι.

daffodil lament είπε...

ούτε εγώ τα άκουα είχα εντελώς διαφορετικά ακούσματα αλλά αμαν κάτσεις και προσέξεις μαριλού εννα δεις οτι έχουν πολλά απλούς αλλά βαθυστοχαστους στίχους. οι τρύπες και τα διάφανα εν ποίηση έννεν απλώς μουσική για μένα. ο χαμένος τα παίρνει όλα εν πολλά δυνατο κομμάτι