Σάββατο 12 Μαΐου 2012

σ'έχω ξεχάσει κι έχω χαθεί

Ο χρόνος περνά και ξεχνάς και ξεχνιέσαι. Μεθάς και μεθιέσαι που διάφορα.. είσαι σίγουρος οτι προχωράς. Εξέχασες μάλλον το άρωμα του. Ούτε θυμάσαι τόσο καλά τον ήχο του γέλιο του. Ο τρόπος που σε εκοιτούσε εν μια θολή εικόνα. Εν φταίει..ούτε εσύ φταίεις για την κατάσταση. Απλώς έτσι έγινε.Ήξερες το που την αρχή. Τα λάθη σου αγαπάς τα. Τούτα σε εκάμαν τούτο που είσαι. Προσπαθείς απλώς να παλέψεις τους δαίμονες που σε κρατούν πίσω.

Σιγά σιγά οι τόποι σας απλά εννεν τόποι σας. Εν κάτι μεταξύ ονείρου. Έζησες το? Εν το έζησες?΄΄Ηταν μια απλή ψευδαίσθηση? Ίσως. Ίσως και τα αισθήματά σου τελικά να ήταν λία..Τα πράματα κυλούν. Εν η δουλειά, εν οι φίλοι εν το ποτό. Εν ο άλλος ο τύπος  που γουστάρει. Ίσως να γουστάρεις κι εσύ. Εν λέει μεγάλες κουβέντες. Βλέπει σε σοβαρά λέει. Μόνο που εν ξέρει ποιό εν το αγαπημένο σου βιβλίο.Ούτε την καλύτερη παιδική σου ανάμνηση. Εν έχετε τα δικά σας αστεία. Ούτε προσέχει τις κινήσεις σου άμαν είσαι σε αμηχανία. Έτσι, ίσως να εν πιο εύκολα τα πράματα. Το πολύ δράμα εν για άλλες ηλικιες.

Απλώς εν μια στιγμή. Μια τυχαία στιγμή.. Που περπατάς μέσα στα τείχη,αναθεματίζεις που εν επάρκαρες πιο κοντά στον προορισμό σου. Και βλέπεις κάτι..ακούεις κάτι που σε παίρνει πίσω. Ίσως ένα τραγούδι που έπαιξε λάθος στιγμή. Αντιλαμβάνεσαι οτι ως τούτη τη στιγμή οι ήχοι γύρω σου ήταν πένθιμοι. Οι εικόνες σου ασπρόμαυρες, οι άνθρωποι γύρω σου ουδέτεροι. Οι ήχοι σου γίνονται νοσταλγικοί, οι εικόνες σου εννεν πλέον θολές. Νιώθεις μέσα σου τη φωτιά που ένιωσες τότε και τη φωτιά που σε έκρουσε στο τέλος.Απλώς εχάθηκες για λίο.. Επροσπάθησες να ξεχάσεις.. Εχάθηκες και έχασες τον εαυτό σου. Έπρεπε να ξέρεις καλύτερα.. Οι στιγμές μένουν εν κομμάτι σου.. εν μπορείς να αφήσεις πίσω το παρελθόν σου έτσι απλά..χρειάζεσαι κάτι να τις επαναφέρει απλώς.Εσένα όμως ποιός μπορεί να σε επαναφέρει?  Επαραδόθηκες στις αναμνήσεις σου. Θέλεις να κλάψεις για το λίο που είχες ή για το πολύ που έχασες?Είσαι πάλε στο μηδέν.. Εν όντως μηδέν? Εν στιγμές που έκλαψες και εγέλασες με τη ψυχή σου!Εν λάθος? Εννεν ούτε σωστό ούτε λάθος. Εν μπορείς να δώσεις τελεσίγραφο..ούτε να διαγράψεις καταστάσεις. Πλέον είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου. Είσαι κάπου πολλά γνώριμα. Στις στιγμές σας. Εν εξέχασες ποτέ..Απλώς εγελάστηκες για λίο. 

10 σχόλια:

marilou είπε...

Ουφ τι ωραίο πόστ. Εσυγκινήθικα.
Έδωκες μου και λύση/απάντηση στις ερωτήσεις μου για τα δικά μου θέματα.

vanilla είπε...

μπήκες στην ψυχούλα μου και είδες τι είχε σήμερα και αποφάσισες να την παρηγορίσεις. θα μπορούσα να το είχα γράψει εγω σήμερα. ίσως όχι τόσο όμορφα όσο εσύ όμως..

Infinitos είπε...

μπορείς να ξεφύγεις. Δημιουργώντας νέο υπέδαφος, νέες εμπειρίες, νέες μυρωδιές , νέα όνειρα να θυμάσαι...πολύ ωραίο ποστ. μόνο όσοι περάσαν που παρόμοια κατάσταση μπορούν να το νιώσουν.

Πρασινάδα είπε...

Ομορφο ποστ Νταφοντιλένια (λολ).

Θα συμφωνησω με Infinitos οτι και βεβαίως μπορείς να ξεφυγεις, φτανει να σταματησεις να κάμνεις συγκρισεις. Μπορει να μεν ειναι ποτε με καποιον το ιδιο, αλλα μπορει να εν διαφορετικό τζαι εξισου αν οχι παραπάνω πιο ομορφο. Για να μεν κρατήσει σημαινει κάτι ενεν;;;

Πιστευω οτι δεν πρέπει να ξεχνουμε. Τα κρατουμε, μαζευουμαι εμπειριες τζαι συνεχιζουμε αναζητώντας κατι καλο...απλα θελει το σωστο τάιμινγκ.

Infinitos είπε...

απλά μερικές φορές, εν θέλεις να ξεχάσεις τζαι εν τζιαμέ που μπλέκουντε τα πράματα

daffodil lament είπε...

@μαριλού ενι ξέρω πόσο καλό είναι το εν λόγω ποστ να σου δίνει απαντήσεις..μάλλον εννεν καλές..

@vanilla ...μόνο το ποτό μας σώζει να το ξέρεις. και για σένα εννεν πολλά καλό τούτο..:P

@ινφινιτε καλωσόρισες..πολλές φορές μπορεί να προσπαθείς να δημιουργείς καινούργιο έδαφος και αναμνήσεις.απλώς να μεν σου είναι οικείο..ούτε να σου δημιουργεί τη θέρμη που ένιωσες τότε. τούτο εν σημαίνει οτι ξεγελάς τον εαυτό σου και παράλληλα τον άλλο? σ'ευχαριστώ όμως για τη νότα αισιοδοξίας
@πρας μου εν υπάρχουν συγκρίσεις..υπάρχει απλώς κάτι που σε εγέμισε εξαρχής..συμφωνώ στο οτι για να μεν κρατήσει σημαίνει κάτι και υπόσχομαι να το κρατήσω ως απάντηση στο επόμενο παραλήρημά μου..όπως και να χει σ'ευχαριστώ..:)

Ανώνυμος είπε...

Δκιαβάζω το ποστ σου τζαι σκέφτουμαι το τραγούδι "Πεθαμένες Καλησπέρες" του Μιλτιάδη Πασχαλίδη....

Εννα σταθώ στην τελευταία σου πρόταση. Που τη στιγμή που γράφεις "Εν εξέχασες ποτέ..Απλώς εγελάστηκες για λίο", για μένα τουλάχιστο δείχνει ότι εν κάτι που σε εσημάδεψε.... τζαι ακόμα τζαι να το θέλεις εν θα ξεχάσεις. Κάποια πράγματα μένουν ανεξίτηλα στη ψυχή μας...

daffodil lament είπε...

jo μου ένι ξέρω κατά πόσο εν καλό να σου θυμίζει το πεθαμένες καλησπέρες..:) όντως..κάποιες φορές μπορεί να ξεχνιέσαι που διάφορα αλλά η ψυχή σου εν τέλει εν ξεχνά. καλή σου μέρα!

Αντρέας είπε...

Δεσποινίς Ασφόδελου, :)

Στο τέλος της ημέρας είμαστε το άθροισμα του παρελθόντος μας. Το οποίο παρελθόν όμως δεν μπορούμε να το αφήσουμε να γίνει άγκυρα που θα μας κρατήσει στο χθες. Καλό και αναγκαίο κάποτε το ταξίδι στο χθες αλλά το σημαντικό είναι το αύριο. Το χθες έχει περάσει.

Το άρθρο σου μου θύμισε τον Προφήτη του Gibran. Αν δεν τον διάβασες εισηγούμαι να του ρίξεις μία ματιά. Λέει πάρα πολλά ενδιαφέροντα για την ζωή.

daffodil lament είπε...

άρεσε μου το δεσποινίς!:) αντρέα μου ξέρω οτι το να μένεις προσκολλημένος στο παρελθόν εν μια μορφή ήττας.. απλώς οφείλεις να μεν ξεχνάς τις στιγμές που όντως ένιωσες κάτι αληθινό. και να κάνεις τις ανάλογες συγκρίσεις.. αφού το λες θα τον έχω υπόψη μου:)