Λένε πως η ζήλια τρέφει τον έρωτα, τον αναζωογονεί. Η ζήλια και ο αντίζηλος είναι στοιχεία που θα υπάρξουν σίγουρα, έστω για μια φορά στη ζωή μας. Άλλους σε μεγάλο βαθμό άλλους σε μικρό. Ωστόσο η ζήλια όπως και ο έρωτας δε μπορεί να μπει σε καλούπια ούτε να ερμηνευθεί βάσει λογικής.
Ζηλεύω τον άνθρωπο που αγαπώ. Ο οποίος άνθρωπος ίσως να μου δίνει κάθε δικαίωμα να ζηλεύω, ίσως και όχι. Η ζήλια σε βάζει σε μια διαδικασία εσωτερικής πάλης και μαρτυρίου. Οι πιο εσωστρεφείς με πιο μεγάλα αποθέματα εγωισμού μέσα τους προσπαθούν να το κρύψουν. Νιώθουν οτι πρόκειται περι λάθους. Λάθος να δείξουν πως απειλούνται από κάτι άλλο. Υποκρίνονται πως είναι όλα καλά. Όσο μπορούν. Οι πιο εξωστρεφείς ίσως να το δείχνουν σε λογικά πλαίσια, στο σημείο όπου ο άλλος νιώθει κολακευμένος, ως εκεί. Ίσως κάποιες φορές να δημιουργούν σκηνές. Να χάνουν τον έλεγχο. Η ζήλια μπορεί να οδηγήσει στην παράνοια μπορεί να οδηγήσει στη λήξη μιας σχέσης χωρίς να υπάρχει ούτε καν λόγος.
Η ζήλια ωστόσο δεν αφορά αποκλειστικά δύο άτομα. Είναι "εξίσωση με τρεις μεταβλητές". Ζηλεύω παράλληλα και τον 3ο που εμφανίζεται. Τον πιθανό αντίζηλο. Κάποιες φορές οι αντίζηλοι είναι πολλοί άλλες φορές είναι ένας αποκλειστικός. Ο αντίζηλος ανεξαρτήτως του ατόμου που αγαπάς τη δεδομένη περίοδο σε "ακολουθεί" πάντα. Ίσως γιατί είναι πιο ωραίος, έχει πιο ωραίο σώμα, ντύνεται πιο ωραία, έχει παραπάνω πράγματα να πει σαν άνθρωπος. Γενικά νιώθεις πως είναι "πιο" από σένα. Και ίσως αξίζει περισσότερο στον άνθρωπό σου. Ο έρωτας, η σχέση με τον άνθρωπο που αγαπάς ίσως να λήξει. Εσύ όμως όποτε βλέπεις τον συγκεκριμένο "αντίζηλο" νιώθεις επισκιασμένος. Λίγος γενικά. Odiosamato. Σου θυμίζει πως ένιωθες τότε. Το πώς πέρασες. Σου θυμίζει πως εσύ δεν ήσουν αρκετός για να τον κρατήσεις.
Η ζήλια φαντάζει κάτι πολύ ωραίο όταν εσύ είσαι ο δέκτης. Σε λογικά πλαίσια (?) πάντοτε. Νιώθεις πως ο άλλος σε διεκδικεί κατά κάποιο τρόπο. Πως δεν έχει χάσει το ενδιαφέρον του. Πως φοβάται μη σε χάσει. Όταν όμως εσύ ζηλεύεις? Τότε τι γίνεται? Υποφέρεις. Περνάς απ' όλα τα στάδια της αυτοκριτικής. Μισείς τον εαυτό σου που νιώθει έτσι. Μισείς τον άνθρωπο που αγαπάς που σε βάζει στη διαδικασία να νιώθεις έτσι. Φοβάσαι πως γίνεσαι παρανοϊκός, τρελλός. Κάνεις πράγματα τα οποία παλαιότερα θεωρούσες τόσο cliche. Μετουσιώνεσαι σε ένας CSI παρακολουθείς κάθε κίνηση του ανθρώπου που κατά τ άλλα αγαπάς. Περιμένεις ένα σημάδι. Ένα σημάδι για να πειστείς οτι δεν είσαι τρελλός ότι όντως έτσι είναι τα πράγματα. Αποκτάς τεράστια αποθέματα ψυχικού σθένους για να αντιμετωπίσεις το ενδεχόμενο ότι ο άνθρωπός σου "ανήκει" πλέον αλλού. Από την άλλη νιώθεις τόσο μικρός και τόσο αδύναμος που τα αισθήματά σου σε βάζουν σ'αυτή τη διαδικασία. Και στο τέλος πόσο παράλογο είναι να θέλεις να πειστείς για το σωστό σου προαίσθημα τη στιγμή που σημαίνει παράλληλα το τέλος της σχέσης σου?
Γίνεσαι σκιά του εαυτού σου. Τον έχεις ήδη χάσει.
Ζηλεύω τον άνθρωπο που αγαπώ. Ο οποίος άνθρωπος ίσως να μου δίνει κάθε δικαίωμα να ζηλεύω, ίσως και όχι. Η ζήλια σε βάζει σε μια διαδικασία εσωτερικής πάλης και μαρτυρίου. Οι πιο εσωστρεφείς με πιο μεγάλα αποθέματα εγωισμού μέσα τους προσπαθούν να το κρύψουν. Νιώθουν οτι πρόκειται περι λάθους. Λάθος να δείξουν πως απειλούνται από κάτι άλλο. Υποκρίνονται πως είναι όλα καλά. Όσο μπορούν. Οι πιο εξωστρεφείς ίσως να το δείχνουν σε λογικά πλαίσια, στο σημείο όπου ο άλλος νιώθει κολακευμένος, ως εκεί. Ίσως κάποιες φορές να δημιουργούν σκηνές. Να χάνουν τον έλεγχο. Η ζήλια μπορεί να οδηγήσει στην παράνοια μπορεί να οδηγήσει στη λήξη μιας σχέσης χωρίς να υπάρχει ούτε καν λόγος.
Η ζήλια ωστόσο δεν αφορά αποκλειστικά δύο άτομα. Είναι "εξίσωση με τρεις μεταβλητές". Ζηλεύω παράλληλα και τον 3ο που εμφανίζεται. Τον πιθανό αντίζηλο. Κάποιες φορές οι αντίζηλοι είναι πολλοί άλλες φορές είναι ένας αποκλειστικός. Ο αντίζηλος ανεξαρτήτως του ατόμου που αγαπάς τη δεδομένη περίοδο σε "ακολουθεί" πάντα. Ίσως γιατί είναι πιο ωραίος, έχει πιο ωραίο σώμα, ντύνεται πιο ωραία, έχει παραπάνω πράγματα να πει σαν άνθρωπος. Γενικά νιώθεις πως είναι "πιο" από σένα. Και ίσως αξίζει περισσότερο στον άνθρωπό σου. Ο έρωτας, η σχέση με τον άνθρωπο που αγαπάς ίσως να λήξει. Εσύ όμως όποτε βλέπεις τον συγκεκριμένο "αντίζηλο" νιώθεις επισκιασμένος. Λίγος γενικά. Odiosamato. Σου θυμίζει πως ένιωθες τότε. Το πώς πέρασες. Σου θυμίζει πως εσύ δεν ήσουν αρκετός για να τον κρατήσεις.
Η ζήλια φαντάζει κάτι πολύ ωραίο όταν εσύ είσαι ο δέκτης. Σε λογικά πλαίσια (?) πάντοτε. Νιώθεις πως ο άλλος σε διεκδικεί κατά κάποιο τρόπο. Πως δεν έχει χάσει το ενδιαφέρον του. Πως φοβάται μη σε χάσει. Όταν όμως εσύ ζηλεύεις? Τότε τι γίνεται? Υποφέρεις. Περνάς απ' όλα τα στάδια της αυτοκριτικής. Μισείς τον εαυτό σου που νιώθει έτσι. Μισείς τον άνθρωπο που αγαπάς που σε βάζει στη διαδικασία να νιώθεις έτσι. Φοβάσαι πως γίνεσαι παρανοϊκός, τρελλός. Κάνεις πράγματα τα οποία παλαιότερα θεωρούσες τόσο cliche. Μετουσιώνεσαι σε ένας CSI παρακολουθείς κάθε κίνηση του ανθρώπου που κατά τ άλλα αγαπάς. Περιμένεις ένα σημάδι. Ένα σημάδι για να πειστείς οτι δεν είσαι τρελλός ότι όντως έτσι είναι τα πράγματα. Αποκτάς τεράστια αποθέματα ψυχικού σθένους για να αντιμετωπίσεις το ενδεχόμενο ότι ο άνθρωπός σου "ανήκει" πλέον αλλού. Από την άλλη νιώθεις τόσο μικρός και τόσο αδύναμος που τα αισθήματά σου σε βάζουν σ'αυτή τη διαδικασία. Και στο τέλος πόσο παράλογο είναι να θέλεις να πειστείς για το σωστό σου προαίσθημα τη στιγμή που σημαίνει παράλληλα το τέλος της σχέσης σου?
Γίνεσαι σκιά του εαυτού σου. Τον έχεις ήδη χάσει.
6 σχόλια:
Αδικαιολογητη ζηλια = ανασφαλεια/κομπλεξ (συνηθως κατωτεροτητας)
Φυσιολογικη ζηλια = ανασφαλεια/κομπλεξ (αναγκη για αποκλειστικοτητα και επιβεβαιωση)
Ανυπαρξια ζηλιας = υπερβολικη αυτοπεποιθηση/κομπλεξ (συνηθως ανωτεροτητας)
Φαυλος κυκλος...
ε ναι μπορεί να σε φάει αν το αφήσεις να σε ελέγχει..
έχεις όμως κάποιο λόγο? έδωσε σου αφορμή να νομίζεις οτι ανήκει αλλού?
νομίζω ένεν possible να μεν ζηλεύκεις καθόλου αν πραγματικά αγαπάς τον άλλον/άλλην...αλλά υπάρχουν διάφοροι τρόποι να το χειριστείς και σίουρα να το αφήνεις να σε κάμνει consume ένεν ο καλύτερος..
you need to have trust!
@ γρούτα έχεις τόσο δίκαιο!
@ράνια προσωπικά μια φορά μου έτυχε να ζηλέψω και είχε κάθε λόγο. αλλα εννεν εμπειρικό ποστ για τωρά:) συμφωνώ οτι αμαν είσαι ερωτευμένος όσο να ναι ζηλεύκεις. και για να είσαι σε θέση να το χειριστέις πρέπει να τα πιένεις πολλά καλά με τον εαυτό σου
ήθελα να πω ότι δεν ζηλεύκω αλλά μετά η Γρούτα θα με πει υπερβολική αυτοπεποίθηση.
δεν ξέρω, δεν θέλω να έχει χώρο στη ζωή μου. η ζήλεια τυφλώνει είναι κακός σύμβουλος. πιστεύω στην εμπιστοσύνη.
odiosamato ε;;
μου έχει τύχει να νιώθω λίγη.
να νιώθω οτι δεν ήμουνα αρκετη..
και αντίζηλος ήτανε το παρελθόν του..
τώρα κοιτάζοντας πίσω αναρωτιέμαι γιατί έβαλα τον εαυτό μου σε αυτή τη διαδικασια.. ητανε ενα τόσο δυσβάστακτο αίσθημα..
@mana εεχεχ μα να μεν ζηλέψεις ποτέ? εν περίεργο!
@vanilla mouuuu αυτά είναι μαθαίνουμε από τα λάθη και τα πάθη μας:)
Δημοσίευση σχολίου