Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

Συμφωνία αρ.1

....Η δυστυχία σε κάνει πάντα να αναβάλλεις-έφυγε η ζωή
Οι φίλοι είχαν χαθεί
Και οι εχθροί ήταν μικρόψυχοι για να μπορείς να τρέφεσαι απ'το μίσος σου..

...Πάνω στα υγρά τσαλακωμένα σεντόνια μαραίνονταν το γέλιο
των αγέννητων παιδιών…
και σμίγουν και χωρίζουν οι άνθρωποι
και δεν παίρνει τίποτα ο ένας απ’ τον άλλον.

Γιατί ο έρωτας είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν.

Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν απο τη στιγμή
που βρίσκουν μια θέση
στη ζωή των άλλων.

Kαι τότε κατάλαβες γιατί οι απελπισμένοι
γίνονται οι πιό καλοί επαναστάτες.

Και μένουμε ανυπεράσπιστοι ξαφνικά, σαν ένα νικητή
μπροστά στο θάνατο
ή ένα νικημένον αντίκρυ στην αιωνιότητα…

Mεγάλες λέξεις δε λέγαν πια τίποτα και τις πετούσαν στους
οχετούς.

Α, εσύ δεν είδες ποτέ το ίδιο το χέρι σου να σε σημαδεύει αλύπητα
απ’ το βάθος των περασμένων.

…Θέ μου πόσο ήταν όμορφη
σαν ένα φωτισμένο δέντρο μια παλιά νύχτα των Xριστουγέννων…

Συχώρα με, αγάπη μου, που ζούσα πριν να σε γνωρίσω.

Μισώ τα μάτια μου που πια δεν καθρεφτίζουν τό χαμόγελό σου…

Η πλατεία θα μείνει έρημη
σα μια ζωή που όλα τάδωσε, κι όταν ζήτησε κι αυτή
λίγη επιείκεια
της την αρνήθηκαν.

Χωρίς όνειρα να μας ξεγελάσουνε και δίχως φίλους πιά
να μας προδώσουν…

Γιατί οι άνθρωποι υπάρχουν απ’ τη στιγμή που βρίσκουνε
μια θέση
στη ζωή των άλλων.
Ή
ένα θάνατο
για τη ζωή των άλλων…

7 σχόλια:

marilou είπε...

Πολυαγαπημένη μα τι πανέμορφο!
Ειδικά τούτο: 'Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν απο τη στιγμή
που βρίσκουν μια θέση στη ζωή των άλλων.
Kαι τότε κατάλαβες γιατί οι απελπισμένοι
γίνονται οι πιό καλοί επαναστάτες.'
ΥΠΕΡΟΧΟ

Grouta είπε...

"Α, εσύ δεν είδες ποτέ το ίδιο το χέρι σου να σε σημαδεύει αλύπητα
απ’ το βάθος των περασμένων."

!!!

daffodil lament είπε...

υπέροχος τάσος λειβαδίτης μαριλού μου και γρουτα μου χαίρομαι που σας άγγιξε :)

Nonis είπε...

υπέροχος indeed.... :)

Rania είπε...

εν το ξαναδιάβασα..πολλά ωραίο..

Ανώνυμος είπε...

Ωραίο πράγμα η ποίηση... Εξαιρετικός ο Τάσος Λειβαδίτης. Ομολογώ ότι δεν γνώριζα το συγκεκριμένο ποίημα. Οι στίχοι του μοιάζουν με κοφτερά μαχαίρια..
Μ' άρεσε η τελευταία στροφή... συμπυκνώνεται νομίζω όλο το νόημα του ποιήματος εκεί.

daffodil lament είπε...

@ nonis & rania ίσως να σας αρέσεις και ο επίλογος τότε:)

@ heatjo βρίσκεις με απόλυτα σύμφωνη. όλο το νόημα του ποιήματος και όλο το νόημα του να ζεις