σ'ένα καλοκαίρι

Σ'ένα καλοκαίρι εσυμμετείχα σε δύο γάμους που με εκάμαν να πω 384739847 φορές δυνατά οτι εννεν πράματα για μένα τούτα. Ιδιαίτερα οι κρίσεις οι υστερίες τα διαδικαστικά και ο κόσμος που εμπερικλίεται σε έτσι εκδηλώσεις επηρέασε τη ζεν φιλοσοφία μου.
 Άρχισα να πίνω και να με χαλά με την έννοια οτι έκλαψα πολλά φίλε που με διαβάζεις. Παλιά το ποτό ήταν ένας ύμνος στη ζωή μου τωρά πίνω και κλαίω. Κλαίω όπου σκεφτείς. Μες το αυτοκίνητο, μες το μπάνιο έξω που σπίτια μέσα σε χώρους στάθμευσης και μες τα μπαράκια.
Έχασα δυο άντρες που αγαπώ πολλά και επεράσαμε τόοοσα πολλά επειδή στη μια περίπτωση εν μπορεί και στην άλλη περίπτωση εν μπορώ.
Εκατάλαβα οτι μπορεί να αγαπάς πάρα πολλά κάποιον αλλά να τον αφήνεις να φύει, ή να τον διώχνεις ακριβώς επειδή τον αγαπάς.
 Εκτίμησα το πόσο σημαντικοί εν οι φίλοι μου στη ζωή μου. Τζίνοι οι φίλοι που τους λέεις τελικά πως σκέφτεσαι τι νιώθεις και απλά περνούν το μαζί σου.
Εκατάλαβα πόσο δύσκολο είναι να σου λείπει κάποιος. Τόσο, που πράματα σαχλά που του αρέσκαν να αρχίζουν να σου αρέσκουν αλλά ενι ξέρεις αν πραγματικά εχάλασε το γούστο σου ή αν σου αρέσκουν επειδή εν ένας τρόπος να τον νιώθεις κοντά σου.
Εγνώρισα ανθρώπους που έχουμε τόοοσα κοινά και αν δεν ήταν η απόσταση θα επερνούσαμε τέλεια!
Μέσα στην προσπάθεια ανασυγκρότησής μου εσκέφτηκα οτι εν παίρνω τη ζωή μου στα σοβαρά και έκαμα phd proposal. Και η αλήθεια εν οτι εν ένα θέμα που αγαπώ πολλά επομένως εύχομαι να παν όλα καλά. Αν παν έτσι ακριβώς όπως θέλω θα σταματήσω για λίο να είμαι μπλογκοπριχτάκι του ελέους και θα ασχοληθώ με κάτι δημιουργικό.
Είδα τον μέχρι πρότινος μεγάλο μου έρωτα και δεν μου έκαμε καμία απολύτως αίσθηση. Για πρώτη φορά. Επαρακολουθούσα μάλιστα το κινητό μου καθώς εμιλούσαμε περιμένοντας μήνυμα από άλλον αποστολέα και εσκέφτηκα πώς τα φέρνει η ζωή καμμιά φορά.
Έκρουσα και που τον ήλιο και που τον έρωτα.
Μπορεί να παρουσιάζω τα πράματα πολλά δραματικά αλλά η αλήθεια εν οτι επέρασα πολλά ωραίο καλοκαίρι
Και εκατέληξα πως "δεν είμαι μόνος δεν είμαι ο μόνος όλα είναι δρόμος".

προσπάθησε να μη σε ξαναδώ δε γίνεται πιο κάτω από δω

Είδα σε μες την τάφρο μετά τα μεσάνυχτα. Τα χέρια σου ήταν σταυρωτά αλλά γαμώτο το χαμόγελό σου..Το πρόσωπο σου έλαμπε.Επροσπάθησα να κρυφτώ όσο εμπορούσα, εκτυπούσαν οι  παλμοί μου μήπως μας δεις. Το πρόσωπό σας έλαμπε..

Έβκαλα τη Γρίβα Διγενή λουμένη που το κλάμα. Το μόνο που εθωρούσα μπροστά μου ήταν το πρόσωπό σου που έλαμπε.

"Χωρίς αυταπάτες αφού όλες τις έκαψες
Κι εγώ αλήθεια τόσο τις ήθελα.."





*Το εν λόγω ποστ γράφεται με την ελπίδα να το θωρούμε τον Αύγουστο του 2013 με τον σημερινό οδηγό και συνοδοιπόρο μιας ζωής και να γελούμε

i'm lost but i'm hopeful baby!

Ζω στη σιωπή..ζεις στον αέρα

"Το ερωτικό άγχος είναι ο φόβος ενός πένθους που έχει ήδη συντελεστεί από τη στιγμή που άρχισε ο έρωτας από τη στιγμή που ένιωσα τη σαγήνη.  Θα έπρεπε κάποιος να μου πει,  μην αγχώνεσαι πια τον έχεις ήδη χάσει. "Κάπως έτσι τα λέει ο Μπαρτ και κάπως έτσι καταλήγουν τα πράματα.Ο έρωτας εν μια αντίστροφη μέτρηση που σε αγχώνει.

Εν τούτο το αίσθημα που εν μπορώ να σου το εξηγήσω. Που νιώθεις να λάμπεις άμαν είσαι στον ίδιο χώρο με τον άλλο. Επειδή εν ο ήλιος για σένα. Που τον κοιτάζεις και νιώθεις να κρούζεις μέσα σου.Εν η στιγμή που είσαι μαζί του και σταματά ο χρόνος. Και θέλεις μόνο να τον βλέπεις να γελά και τίποτε άλλο. Και πίσω ακούεις μουσικές με κόκκινα σύννεφα στον ουρανό και αναρωτιέσαι αν την ακούει κι εκείνος.  Όλες οι κοινωνικές νόρμες χάνονται για εκείνη μόνο τη στιγμή. Ίσως επειδή δίνεις σε τούτο που νιώθεις άλλη ονομασία. Εν τούτο το αίσθημα που άμαν εν μακριά σου/εν σου στέλνει/εν του στέλνεις μήνυμα νιώθεις να μαυρίζεις. Ακούεις τον σταθμό που ακούει βλέπεις τα έργα που αγαπά απλώς για να νιώθεις έστω και με κάποιον περίεργο τρόπο κοντά του. Εν η στιγμή που παίρνεις άσχημα την κατηφόρα. Και ξέρεις οτι κάτι πάει απλά λάθος.  Και θυμώνεις με τον εαυτό σου. Επειδή εν το ελέγχεις. Επειδή έγινες ήδη ευάλωτος και εξαρτημένος της παρουσίας του μες τη ζωή σου.

Whatever helps you sleep at night

Μετά που ένα γάμο μια κηδεία κάτι αποκαλύψεις και ένα γεμάτο καλοκαίρι γενικώς εδιαπίστωσα για άλλη μια φορά πόσο φοούμαι την εξάρτηση και τελικά πόσο αναπόφευκτη είναι. Να εξαρτάσαι που κάποιον άλλο.Όι καθαρά ερωτικά αλλά σε κάθε σχέση. Μπορεί να περνάς κάτι αλλά να μεν μπαίνεις καν στη διαδικασία να πεις "θέλω να είσαι δίπλα μου σε τούτο" αλλά να το κάμνεις με άλλες χίλιες δυο πράξεις. Και μπορεί εσύ να μεν μπορείς να του πεις "ξέρεις είμαι δίπλα σου σε τούτο" επειδή ο άλλος παρουσιάζεται ψύχραιμος, ότι έχει τον έλεγχο της κατάστασης, ότι εν θέλει να σε πρήζει αλλά είσαι ακριβώς δίπλα του παίζοντας παράλληλα το παιχνίδι του.Στο τέλος τούτο είναι. Να μπορείς να μεν χρειάζεται να πεις με λόγια τίποτε και ο άλλος να ξέρει. Να ξέρει γιατί του εμίλησες απότομα, ή γιατί του έκρυψες κάτι. Και να μεν χρειάζεται καν να ζητήσεις συγγνώμη ή στην αντίθετη περίπτωση να περιμένεις την απολογία του.  Παίρνεις τον στο jumbo για παράδειγμα, πιάνεις του παγωτό κάμνεις τον δεύτερο Dickinson επειδή ξέρεις οτι εννα γελάσει. Πίνεις ένα ακόμα shot που εν το σηκώνεις απλώς για να του πεις "είμαι δαμέ σε τούτο που περνάς".  Και κάπου δαμέ ούλλα βκάλλουν νόημα. Και ναι κάποιοι άνθρωποι εν περαστικοί και η κοινή ζωή μας διαρκεί 3,4,5 μήνες και τούτο ενι. Εν τόσοι άλλοι όμως που εν εκεί και ήταν δίπλα μας πάντα μες το ταξίδι της ζωής μας και εν καθαρή απόδειξη οτι οι σχέσεις εννεν αντίστροφη μέτρηση. Εννεν αντίστροφη μέτρηση εν κάτι που εξελίσσεται και γίνεται πιο όμορφο και πιο σταθερό όσο πάει. Και όσο πάει βλέπεις τους φόβους σου τα μυστικά σου να διαλύονται και εσένα σιγά σιγά να φεύκεις που τον μικρό κύκλο της ασφάλειας που εδημιούργησες και απλώς απολαμβάνεις τη διαδρομή σου.