memorable quotes

"Happiness in intelligent people is the rarest thing i know"

-Ernest Hemingway-

"When you're in jail, a good friend will be trying to bail you out. A best friend will be in the cell next to you saying, 'Damn, that was fun.'" 

-Unknown

"I have loved to the point of madness, that which is called madness, that which to me, is the only sensible way to love"

-Francoise Sagan-

"If i exorcise my devils well my angels may leave too"

-Tom Waits-

"One always dies too soon or too late. And yet one's whole life is complete at that moment, with a line drawn neatly under it,ready for the summing up. You are, your life and nothing else"

-Jean Paul Sartre- 

"For most of history anonymous was a woman"

-Virginia Woolf-

"If you are loosing your soul and you know it then you 've still got a soul left to lose"

-Charles Bukowski-

"Humankind cannot  bear very much reality" 

-T.S ELIOT-

"The truth is everyone is going to hurt you. You just got to find the ones worth suffering for."

-Bob Marley-

"I think of myself as an intelligent, sensitive human being with the soul of a clown which always forces me to blow it at the most important moments." 

-Jim Morrison

"If you act like you know what you are doing, you can do anything you want -except neurosurgery"

-Sharon Stone-

"Just play, have fun, enjoy the game"

-Michael Jordan-

μπαλάντα σ'ένα δαίμονα

..
Κλείνω τα μάτια μου να δω όλα αυτά
Που η νοσταλγία μου κρύβει και μ'αφήνει στα τυφλά
Και ζω στη μουδιασμένη της ηχώ
Τα κόκκινα τ'αστέρια στο λαιμό σου να θωρώ

Τα βράδια που κοντά σου γυρνώ
Όταν τρυπάω το σκοτάδι και περνάω στο κενό
Δεν πιστεύω να φοβάσαι να με πάρεις από δω
Όταν δεις και καταρρέω, έλα πάρε με από δω

σ'έχω ξεχάσει κι έχω χαθεί

Ο χρόνος περνά και ξεχνάς και ξεχνιέσαι. Μεθάς και μεθιέσαι που διάφορα.. είσαι σίγουρος οτι προχωράς. Εξέχασες μάλλον το άρωμα του. Ούτε θυμάσαι τόσο καλά τον ήχο του γέλιο του. Ο τρόπος που σε εκοιτούσε εν μια θολή εικόνα. Εν φταίει..ούτε εσύ φταίεις για την κατάσταση. Απλώς έτσι έγινε.Ήξερες το που την αρχή. Τα λάθη σου αγαπάς τα. Τούτα σε εκάμαν τούτο που είσαι. Προσπαθείς απλώς να παλέψεις τους δαίμονες που σε κρατούν πίσω.

Σιγά σιγά οι τόποι σας απλά εννεν τόποι σας. Εν κάτι μεταξύ ονείρου. Έζησες το? Εν το έζησες?΄΄Ηταν μια απλή ψευδαίσθηση? Ίσως. Ίσως και τα αισθήματά σου τελικά να ήταν λία..Τα πράματα κυλούν. Εν η δουλειά, εν οι φίλοι εν το ποτό. Εν ο άλλος ο τύπος  που γουστάρει. Ίσως να γουστάρεις κι εσύ. Εν λέει μεγάλες κουβέντες. Βλέπει σε σοβαρά λέει. Μόνο που εν ξέρει ποιό εν το αγαπημένο σου βιβλίο.Ούτε την καλύτερη παιδική σου ανάμνηση. Εν έχετε τα δικά σας αστεία. Ούτε προσέχει τις κινήσεις σου άμαν είσαι σε αμηχανία. Έτσι, ίσως να εν πιο εύκολα τα πράματα. Το πολύ δράμα εν για άλλες ηλικιες.

Απλώς εν μια στιγμή. Μια τυχαία στιγμή.. Που περπατάς μέσα στα τείχη,αναθεματίζεις που εν επάρκαρες πιο κοντά στον προορισμό σου. Και βλέπεις κάτι..ακούεις κάτι που σε παίρνει πίσω. Ίσως ένα τραγούδι που έπαιξε λάθος στιγμή. Αντιλαμβάνεσαι οτι ως τούτη τη στιγμή οι ήχοι γύρω σου ήταν πένθιμοι. Οι εικόνες σου ασπρόμαυρες, οι άνθρωποι γύρω σου ουδέτεροι. Οι ήχοι σου γίνονται νοσταλγικοί, οι εικόνες σου εννεν πλέον θολές. Νιώθεις μέσα σου τη φωτιά που ένιωσες τότε και τη φωτιά που σε έκρουσε στο τέλος.Απλώς εχάθηκες για λίο.. Επροσπάθησες να ξεχάσεις.. Εχάθηκες και έχασες τον εαυτό σου. Έπρεπε να ξέρεις καλύτερα.. Οι στιγμές μένουν εν κομμάτι σου.. εν μπορείς να αφήσεις πίσω το παρελθόν σου έτσι απλά..χρειάζεσαι κάτι να τις επαναφέρει απλώς.Εσένα όμως ποιός μπορεί να σε επαναφέρει?  Επαραδόθηκες στις αναμνήσεις σου. Θέλεις να κλάψεις για το λίο που είχες ή για το πολύ που έχασες?Είσαι πάλε στο μηδέν.. Εν όντως μηδέν? Εν στιγμές που έκλαψες και εγέλασες με τη ψυχή σου!Εν λάθος? Εννεν ούτε σωστό ούτε λάθος. Εν μπορείς να δώσεις τελεσίγραφο..ούτε να διαγράψεις καταστάσεις. Πλέον είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου. Είσαι κάπου πολλά γνώριμα. Στις στιγμές σας. Εν εξέχασες ποτέ..Απλώς εγελάστηκες για λίο. 

τροφή για τα θηρία τους παρανοϊκούς και άλλες βλακείες

Άρχισα να συνειδητοποιώ πως πρέπει να είμαι η πλέον drama queen τούτης της μπλογκοσφαιρας. Με τα ερωτικά γενικά δημιουργώ πάθη δράματα κλάματα και καταστάσεις. Και στην πραγματική ζωή μου είμαι φάσεις φάσεις. Πέραν τούτου έχω ως φιλοσοφία οτι η ζωή είναι ιδιαίτερα απλή. Όπως και τα συναισθήματα. Εμείς τα περιπλέκουμε. Κυρίως λόγω των βιωμάτων μας και την παρουσία μερικών άχρηστων στη ζωή μας.Όχι το "άχρηστος" παίρνω το πίσω. Επειδή κάθε άχρηστος στο τέλος κάτι μας έμαθε σωστά? Επομένως η έννοια άχρηστος ας διαγραφεί κατά κάποιο τρόπο.
Όπως και να χει. Εδιάβαζα σήμερα τον Liar ο οποίος πέραν του να επιλέγει τέλεια τραγούδια άρχισε να με προβληματίζει.. Τι μας κάνει να διαχωρίζουμε το περνώ καλά/είμαι ερωτευμένος τρελλά/αγαπώ κάποιον? Και τι μας κάνει αναλόγως τούτου του διαχωρισμού να συμπεριφερόμαστε ανάλογα? Για παράδειγμα, λέω πως είμαι με κάποιον επειδή νιώθω άνετα, περνώ καλά.. Γιατί να είσαι με κάποιον τόσο συγκαταβατικά? Τι σε κάνει να διαχωρίζεις το περνώ απλώς καλά από το περνώ καλά και έχω αισθήματα? Αν βρίσκεσαι σε κάποια σχέση στην οποία αρχίζεις να αναπτύσσεις αισθήματα πέραν του επιτρεπόμενου βαθμού και ορίου σημαίνει πως αναπόφευκτα χάνεις τον έλεγχο επομένως δεν περνάς τόσο καλά? Νιώθω οτι κάποτε τα πράγματα ήταν πιο βατά. Όπως και τα αισθήματα. Δεν υπήρχε η υπερανάλυση. Ήσουν με κάποιον που εγούσταρες και ήταν αρκετό για να σε κάνει να περνάς καλά. Πως γίνεται λοιπόν να περνάς καλά τη στιγμή που ο άλλος δε μπορεί εν δυνάμει να σε γεμίσει? Που ακούς για παράδειγμα ένα τραγούδι που σημαίνει τόσα για σένα αλλά δε μπορείς να του το αφιερώσεις. Και δε μπορείς να του το αφιερώσεις ίσως γιατί δε νιώθεις πως σας εκφράζει. Τότε γιατί να είσαι με κάποιον που δε μπορείς απλά να τον νιώσεις σ'ενα ωραίο ρυθμό και ένα ακόμα πιο ωραίο στίχο? Και ακόμα πιο παρανοϊκά πώς μπορείς να είσαι με κάποιον που σε κάνει να νιώθεις ολότελα το τραγούδι αλλά να τρέμεις στην ιδέα να του το πεις απλά και μόνο επειδή μπορεί να μη νιώθει το ίδιο και να παγώσει το βλέμμα του μόλις του το πεις.

Και πάμε στο άλλο. Διαβάζοντας τη Neerie συνειδητοποιώ οτι όντως τα αισθήματα περιπλέκονται τόοοοοοσο! Είσαι με κάποιον περνάτε καλά ελκύει ο ένας τον άλλο αναπόφευκτα νοιάζεσαι για κείνον. Πώς γίνεται να λες οτι δεν τον αγαπάς? Ή γιατί θεωρείται πάντα τόσο μεγάλο βήμα να πεις στον άλλο οτι τον αγαπάς? Θεωρώ οτι το πιο εύκολο πράγμα είναι να αγαπήσεις κάποιον. Κάποιον με τον οποίο έχετε κοινά με τον οποίο επιλέγετε να περνάτε αρκετές ώρες μαζί και κάποιον από τον οποίο ελκύεσαι ερωτικά. Γιατί τούτο το πράμα να μη μπορεί να θεωρηθεί αγάπη? Νοιάζομαι σημαίνει αγαπώ σωστά?Γιατί να θεωρείται τόσο κακό να ειπωθεί? Προσωπικά είμαι από τα άτομα που λέω οτι αγαπώ το άτομο που είμαι μαζί του. Επειδή έτσι νιώθω! Δηλαδή τη νοοτροπία του "εν λέω εύκολα σ'αγαπώ" ουδέποτε την εκατάλαβα. Από την άλλη ποτέ δεν ήμουν σε θέση να πω πρώτη οτι αγαπώ κάποιον. Πες το φόβο. Φόβο του πως θα αντιδράσει ακούγοντας δύο από τις πιο όμορφες λέξεις..! Πόσο παρανοϊκό θεωρείται τούτο? Κι έτσι αφήνεις τη στιγμή να σε προσπερνά επειδή υπεραναλύεις επειδή περιπλέκεις τα πράγματα. Χάνεται και η στιγμή χάνεται κι ο άνθρωπος.

Επίσης για να μη ξεχνιόμαστε έρχεται σιγά σιγά το καλοκαίρι. Αγνοώ τον ηλίθιο καιρό των τελευταίων ημερών. Θέλω να κάθομαι όλη μέρα και να πίνω καφέ και να νιώθω τον ήλιο πάνω στο κεφάλι μου. Να πίνω ούζο στα Καλά Καθούμενα μπύρες στη New Division και στη Plato's και να ακούω πολλή μουσική...κάτι όπως το παραπάνω... ή κάτι έτσι

Και τέλος να πάμε θάλασσα να μαυρίσουμε και να φορούμε ωραία ρούχα!