weird weekend

Είχα περάσει πολλά περίεργο σαββατοκυρίακο. Κυρίως επειδή το Σάββατο επήρα την απόφαση να κάμω ανακατάταξη του δωματίου μου να βάλω σε μια τάξη τα συρτάρια μου τις ντουλάπες μου και τη ζωή μου. Έβκαλα δώστου ρούχα τσαλακωμένα που την αχρησιμοποιήτη ντουλάπα μου που είχα ξεχάσει πως υπήρξαν ποτέ μέρος της ζωής μου, κατανομή παπουτσιών να ξέρω τι μου γίνεται τι έχω και τι εν έχω, καλή ώρα όπως τη Ράνια. Κυρίως όμως επειδή εν είχα χώρο για καινούργια πράματα. Ένιωσα και τον παραλληλισμό ότι πλέον η ζωή μου εν στάσιμη όπως τις ντουλάπες μου και τα συρτάρια μου που αποτελούνται μόνο που παλιά πράματα και τίποτε νέο.
Μετά που πολλή οργάνωση έπεσα πάνω σε ένα μπαουλάκι που το έχω που την 1η, 2α λυκείου. Εφύλαα πράματα όπως συνομιλίες μας με τις φίλες μου εισητήρια που συναυλίες εισητήρια που σινεμά κάρτες γενεθλίων κλπ. Που τότε μέχρι πέρσι, πράματα που είχαν σημασία για μένα ακόμα και το 1ο μου τίκετ του μετρό στο Παρίσι. Ψάχνοντας τα ήβρα και σιντί,  γράμματα καρτούλες που μου έκαμνε η 1η μου φυσιολογική σχέση.  Ήμουν 20 τότε πολλά στον κόσμο μου τζίνος ροκάς εναλλακτικός τύπος. Η αλήθεια εν οτι άμαν τον είδα εγώ τον επροσέγγισα πρώτη. Εφορούσε μια φανέλλα ενός όχι τόσο γνωστού ροκ συγκροτήματος. Και θέλοντας εγώ να το παίξω κουλ είπα του ένα τραγούδι τους οτι μου αρέσκει πολλά. Τζαμέ νομίζω εκέρδισα την προσοχή του. Ε και για να μην πολυλογώ είχαμε μια σχέση που εγώ εν ήξερα ποτέ τι μου εγίνετουν και εκείνος ήταν δοσμένος ολοκληρωτικά, ώσπου εν επίεννε η κατάσταση ετσακωνόμασταν εχωρίσαμε και εν ήθελε να μου ξαναμιλήσει. Είχα ξεχάσει κάποιες σημαντικές λεπτομέριες του πόσο καλός ήταν ώσπου ήβρα τα γράμματά του και τα σιντί του με τις αφιερώσεις. Και είπα στον εαυτό μου  για ακόμη μια φορά"ρε βλάκα κάποιος ήταν πραγματικά ερωτευμένος μαζί σου κι εσύ άφησες τον έτσι".
 Ενύχτωσε και μετά από πολλές μπλέ σακκούλες η ντουλάπα και τα συρτάρια ετακτοποιηθήκαν. Αποφασίζουμε λοιπόν να πάμε σε γνωστό μπαράκι της παλιάς Λευκωσίας το οποίο αγαπώ ιδιαίτερα. Διασχίζω τη λήδρας σιγά σιγά σκεπτόμενη πόσο αγαπώ τούτες τις περιοχές και ξαφνικά βλέπω μακριά ένα ζευγαράκι.  Εγύρισα 2η φορά πάνω τους επειδή είμαι γνωστή περίεργη και αδιάκριτη. Το ζευγάρι επλησίαζε, εγώ επροσπαθούσα να καταλάβω αν ήξερα τον άντρα. Ήταν εκείνος! Πριν λίες ώρες εδιάβαζα τα γράμματα του πως ποτέ εν θα σταματήσει να με αγαπά πως είμαι το μόνο πράμα που σκέφτεται και ξαφνικά βλέπω τον να αγκαλιάζει μιαν άλλη. Ήταν διαφορετικός είχε βάλει κιλά ήταν τέλια ψιλοκουρεμένος.Εσταμάτησα. Πρέπει να εφάνηκα ιδιαίτερα ηλίθια. Να κάθομαι να κοιτώ. Είδε με. Εσάστησε, εκατάλαβα το στο βλέμμα του. Μετά εφάνηκε θυμωμένος. Ίσως επειδή έμεινα να κοιτάζω. Επροχώρησε μαζί της ούτε καν να μου μιλήσει. Εγώ εγύρισα πίσω. Να βεβαιωθώ ότι ήταν τούτο που έβλεπα οτι εν με εγελούσαν τα μάτια μου επειδή όπως και να το κάνουμε πόοοοση σύμπτωση να τον δω την ίδια μέρα που εκοίταζα τα πράματά του?
Εν εμπορούσα και δε μπορώ να βγάλω που το μυαλό μου τη σκηνή. Και έννεν επειδή είμαι ερωτευμένη μαζί του ή κάτι παρόμοιο επειδή αν ήμουν κάποιο μέρος του εγκεφάλου μου τότε της συνείδησής μου ήταν να τον έκαμνε να μείνει. Εν εμπορούσα να το ξεπεράσω καθαρά λόγω εγωισμού! και ντρέπομαι που το λέω. Επειδή άμαν κάποιος άνθρωπος υποφέρει μαζί σου και επιτέλους γνωρίσει την ευτυχία-εαν είσαι καλός άνθρωπος - εν πρέπει να χαρείς? Εγώ εν εχάρηκα. Ελυπήθηκα για τον εαυτό μου. Ελυπήθηκα που έμεινα όπως την αποσβωλομένη να κοιτάζω.Ελυπήθηκα που εγώ επροχωρούσα μόνη μου μες τη Λήδρας. Ελυπήθηκα επειδή όπως και να το κάνουμε εκείνος τώρα επήρε την εκδίκησή του, πιάτο που τρώγεται κρύο μεν εκδίκηση δε. Και μένω εγώ να αναρωτιέμαι, μπορεί κάποιος που ορκίζεται για το πόσο σε αγαπά που κάμνει θυσίες απλώς για να εν μαζί σου να μπορεί απλά να προχωρά με τη ζωή του και να κρατά αγκαλιά ανέμελος μια άλλη κοπέλα στη μέση της λήδρας? Μπορεί κάποιος που την άλλη να εν τόσο εγωιστής όσο εγώ? Να σκέφτεται οτι έχασε το "έπαθλό" του? 'Οτι κάποια άλλη μπορεί τώρα να χαρεί τα όσα έχει να της δώσει τα οποία εγώ έτσι απλόχερα επέταξα? Και αν ήβρε τώρα την ευτυχία και τον έρωτα σε μιαν άλλη γυναίκα σημαίνει οτι i've paid my dues στον έρωτα? ότι εν θα μου την ξανακάτσουν πλέον και ότι το κάρμα γυρίζει θετικά τωρά πάνω μου?

i am the one who waits..

Η αναμονή για κάτι θεωρείται πάντα από τα πιο δύσκολα συναισθήματα-εάν μπορεί κάποιο αίσθημα να θεωρηθεί δύσκολο- Όπως και να χει. Ολόκληρη η ζωή καταντά μια προσμονή. Προσμένω πάντα για κάτι άλλο. Στιγμές περνούν άνθρωποι φεύγουν έρχονται κι εμείς αναμένουμε κάτι. Το σχολείο να τελιώσει, να περάσει ο χειμώνας να έρθει το καλοκαίρι, να τελιώσει η εξεταστική/οι σπουδές/το διάβασμα. Ο χρόνος κυλά. Στην ουσία περιμένουμε πάντα κάτι να τελιώσει, ίσως για να αρχίσει κάτι άλλο αλλά ακόμη και τότε, άμαν το αντικείμενο της προσμονής φτάσει, αρχίζουμε να περιμένουμε κάτι άλλο.

Η προσμονή θεωρείται ένα από τα κύρια αισθήματα που αποτελούν τον έρωτα. Περιμένω τον Χ να με με πάρει τηλέφωνο, περιμένω τον Χ να έρθει στο ραντεβού μας περιμένω από τον Χ να με αγαπήσει.  Η σχέση τελειώνει ο έρωτας ακόμα αλλά εμείς προσμένουμε κάτι. Ίσως περιμένω να αλλάξουν τα δεδομένα. Να περάσει ο καιρός, να καταλάβει ο άλλος. Περιμένω μιαν αντίδραση, μια αλλαγή μια επιστροφή.

Ο Barthes λέει :"Είμαι ερωτευμένος? Είμαι από τη στιγμή που περιμένω/αναμένω. Ο άλλος δεν περιμένει ποτέ. Κάποιες στιγμές θέλω να παίξω το ρόλο του άλλου, εκείνου που δεν περιμένει- Να απασχολήσω κάπως τον εαυτό μου, να φτάσω αργά, αλλά πάντα χάνω στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Ο,τι κι αν κάνω βρίσκω τον εαυτό μου εκεί, άπραγο, στην ώρα μου ακόμα και πριν την ώρα μου. Η μοίρα του ερωτευμένου είναι μία-"Είμαι πάντα αυτός που περιμένει".

Ολόκληρη η ζωή μας περνά. Οι πιο σημαντικές στιγμές μας περνούν ανοιγοκλείνοντας τα μάτια μας. Περιμένουμε πάντα κάτι άλλο. Τον επόμενο σταθμό. Λέμε πάντα για τη σημασία του ταξιδιού αλλά ποιός το κάνει στάση ζωής? Ποιος απολαμβάνει κάθε στιγμή του ταξιδιού, είτε τούτο λέγεται έρωτας είτε σπουδές γάμος γέννηση ενός παιδιού? Νομίζω κανένας ή ελάχιστοι. Πάντα περιμένουμε κάτι άλλο. Να φτάσουμε στον προορισμό μας εως ώτου σκεφτούμε κάτι άλλο πως έχει προτεραιότητα να γίνει. Ποιός απολαμβάνει κάθε στιγμή τον έρωτα του? Να βλέπω τον Χ και λέω "τούτο είναι, τούτα τα 60 λεπτά/δευτερόλεπτα έχω μαζί του και ίσως μετά τίποτε άλλο. Θέλω να τα ζήσω στο έπακρο." Ίσως κανένας. Είμαι με τον Χ και αναμένω, προσμένω περιμένω ελπίζω κάτι απο κείνον.

Η αναμονή για κάτι μπορεί να εν κάτι που εμφυτεύτηκε μέσα μας που μωρά. Το να ευχαριστιέσαι το τώρα να ζεις το σήμερα όπως έρθει ίσως να δείχνει στασιμότητα τεμπελιά έλλειψη φιλοδοξίας.  Ίσως ναι ίσως όχι.. Προσωπικά εν θέλω να είμαι το τρένο που βλέπει τα άλλα να περνούν ούτε θέλω να ελπίζω στην προσμονή του Χ πως εαν έρθει σίγουρα θα με κάνει να κυλάω ξανά...θέλω να σταματήσω να είμαι εγώ εκείνη που περιμένει.

οι πιο όμορφοι άνθρωποι

Ξέρω κόσμο που πραγματικά είναι γεννημένος για να βρίσκεται σε σχέση. Οι τέλειοι άνθρωποι ρε παιδί που για σχέση. Και άντρες και γυναίκες. Παραπάνω γυναίκες. Συνήθως έχουν μακροχρόνιες σχέσεις. Μπορεί να χωρίσουν αλλά μετά να βρούν πάλε κάποιαν άλλη μακροχρόνια σχέση. Ένι ξέρω. Κρατούν τους ανθρώπους τους αν μπορούμε να το θέσουμε έτσι Συνήθως όμως επαρατήρησα πως στο θέμα φιλίας εν τα παν πολλά καλα. Δηλαδή εν θα έχουν μια παρέα που φίλους πολλά δεμένους μεταξύ τους.

Εγώ στις σχέσεις μου εν ήμουν πολλά καλή. Ετελιώναν σύντομα. Μπορώ να πω όμως οτι στο θέμα φιλίας είμαι και ήμουν πάντα πολλά τυχερή. Είχα που μικρή ηλικία τους πιο τέλειους φίλους.

Με την πιο παλιά μου φίλη μετρούμε μια εικοσαετία κοινής πορείας. Ήταν μοναχοπαίδι κακομαθημένη αλλά μαζί μου ήταν αλλιώς. Θυμούμαι έβκαλα ανεμοβλογιά και εφιλούσε με ούλλη μέρα. Στο τέλος εκόλλησε και εκείνη. Όπως και να χει μαζί επεράσαμε πολλά. Εχανόμασταν που σπίτι επιστρέφαμε νύχτα με κτυπημένα γόνατα, επειραματιζόμασταν "επαγγελματικά"  στην πορεία "εκδίδοντας" περιοδικό με ζωγραφιές μας και εκθέσεις μας να το πουλούμε στη γειτονιά, επαρακολουθήσαμε γκόμενους,εκλάψαμε για γκόμενους εχάσαμε παππούδες γιαγιάδες μαζί ήταν πάντα κάτι σαν αδερφή μου.

Την καλύτερη μου φίλη από το σχολείο επάντρεψα την πρόσφατα. Η φιλία μας μετρά 10ετία και βάλε. Εδέσαμε που την αρχή. Μαζί διακοπές, μαζί εμέναμε χωρίς χρήματα, εψαχνόμασταν μουσικά στυλιστικά μαζί ήπιαμε σε σημείο να μεν μπορούμε να πάμε σπίτι μας μαζί εβγαζαμε τα εσωψυχά μας. Ακόμα και τώρα άμαν εν είμαι καλά κοιμάται σπίτι μου.

Με τον διπλανό μου της 3ης λυκείου είχαμε ψιλοχαθεί που επίε στρατό. Ο πιο ευαίσθητος άνθρωπος του κόσμου σε συνδυασμό με το πιο έξυπνο χιούμορ και το πιο αντιφατικό γούστο στη μουσική. Ανταλλάζαμε σιντι  μουσικές γνώσεις και διαδρομές. Εμιλούσαμε για τον ανεκπλήρωτο του έρωτα και πως να της κοντέψει. Ποτέ εν της εκόντεψε πάντως. Εθάυμαζε που μακριά. Εν ψιλοαγοραφοβικός μισά τα lifestyle (τόπους και τρόπο ζωής) μπορεί να κάθεται για μέρες κλεισμένος σπίτι να δκιαβάζει κόμικς να ζωγραφίζει και να ακούει μουσική. Η φιλία μας εν τόσο περίεργη αλλά τόσο μοναδική όσο ξεχωριστός εν και εκείνος.

Με την υπόλοιπη παρέα του σχολείου είχαμε χαθεί για μια περίοδο. Κυρίως γιατί εσπουδάζαμε αλλού για ένα μεγαλο χρονικό διάστημα.  Εμέναμε η μια σπίτι της άλλης κάθε Παρασκευή Σάββατο νύχτα. Είχαμε τις πιο τέλειες σκαπούλες τα πιο μεγάλα ερωτικά δράματα σε συνδυασμό με το πιο απίστευτο γέλιο. Πριν 2 χρόνια όμως είχαμε απώλεια της μάνας της μιας μου φίλης. Εγίναμε ξανά 15 χρονών. Εκάμναμε αλλαγή βάρδιας να την προσέχουμε, εκείνες ήταν δύσκολες μέρες, ώρες. Αλλάξαμε. Αλλά πάλε ήταν σαν να μεν επέρασε μια μέρα σαν να μεν άλλαξε τίποτε που τότε εγίναμε η παλιά παρέα. Ίσως τωρά να μας δένουν παραπάνω πράματα.

Με τους φίλους μου του πανεπιστημίου εν εχαθήκαμε ποτέ. Εδέσαν μας τόοοσες καταστάσεις που εννα είμαστε πάντα μια οικογένεια. Βρεθόμαστε σχεδόν καθημερίνα. Όι όλοι μαζί πάντα αλλά εν συχνές οι συναντήσεις μας, οι κουβέντες μας εν τελιώνουν ποτέ. Επαντρέψαμε εχωρίσαμε, εγεννήσαμε οι γονείς μας γνωρίζονται μεταξύ τους. Εν ένα δέσιμο που εν θα χαθεί ποτέ.

Ίσως να βρω κάποιον να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου ίσως και να μεν τον βρω ποτέ όμως πάντα όποτε σκεφτώ τις πιο θλιμμένες και τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου εν ήμουν ποτέ μόνη μου είχα πάντα δίπλα μου τούτους τους ανθρώπους. Γι'αυτό νιώθω ευλογημένη που το Θεο. Η ζωή εν στιγμές εν άνθρωποι που μπαίνουν στι ζωή σου και γεμίζουν την χρώματα και μυρωδιές. Άλλα χρώματα ξεθωριάζουν και χάνονται. Τα χρώματα τα δικά μου εν τα πιο φωτεινά τα πιο ανεξήτηλα!  

πολλά απαγορευτικά πράματα

Έννεν οτι οι άντρες κάμνουν ουρά έξω που το σπίτι μου, ούτε πως είμαι καμμιά ιδιότροπη κορούα που κλαίεται για την μη ύπαρξη αντρών, ούτε εδκιάβασα πρόσφατα κανένα "γαινεκοπεριοδικο" απλώς είχαμε βκει έξω με φίλες μου σίνγκλ πικραμένες και με 2 φίλες μας "χαρτωμένες" εχτές για ποτά. Οι χαρτωμένες εσυζητούσαν για τους χαρτωμένους as usual + εμένα εταξίδευκε το μυαλό μου στο οτι δε θα εμπορούσα με τίποτε να είμαι με κανένα εκ των δύο.Θέλω να πω δεν έχω ούτε το ελάχιστο ίχνος φθόνου ζήλιας που έχουν κάποιον άντρα στη ζωή τους. Μετά εφύαν επειδή εν μπορούν να λείπουν πολλές ώρες μακριά που το έτερον και εμείναμε οι υπόλοιπες + εσυζητούσαμε τι εν μπορούμε με τίποτε σε έναν άντρα. Τα δικά μου εν τα εξής

1. Μεν μου χουμιστείς μόλις με γνωρίσεις ή  βκούμε 2-3 φορές για το πανάκριβο αυτοκίνητο σου ή για το διαμέρισμά σου στο κέντρο της Λευκωσίας. Επίσης να προσπαθείς με άκομψο τρόπο να μάθεις τι δουλειά κάμνουν οι γονείς μου και τι περιουσία έχω.Σημαίνει πως είσαι ματαιόδοξος ππαραδόπιστος όπως θέλεις παρτο και κυρίως επιφανειακός. Υποθέτω πως σκοπός της ζωής σου είναι τούτος να βκάλλεις λεφτά τζαι να κάμνεις show off όπως επίσης να βρείς μια πλούσια να ζείτε μαζί στην πλήρη επιφάνεια.
2. Στην ερώτησή μου τι μουσική ακούεις μη μου απαντήσεις εεεε ακούω ο,τι μουσική παίζει στα κλάπςςς. Πε μου ακούω τερλεγκα αλλά τεκμηρίωσέ το. Κατακρίβειαν να μεν ακούει τερλέγκα ρε παιδί μου. Να ακούει μουσική που σημαίνει κάτι για τζίνον.
3. Μη μου πεις που μισά μισά. Είμαι ικανή να φύω χωρίς να πληρώσω. Βκαίνεις με μια κορούα πίνει ένα ματέους 6 ευρώ εεεε μεν της πεις που μισά μισά. Είναι ο,τι χειρότερο. Μπορεί να πληρώσεις εσύ την 1η φορά και την 2η η κορούα και πάει λέγοντας. Ο άνθρωπος που είναι της νοοτροπίας ο καθένας τα δικά του σε μια έξοδο σημαίνει οτι σκέφτεται έτσι και σε ότι αφορά τα συναισθήματα. Δίνω τόσα δώσε κι εσύ άλλα τόσα. Υπολογιστικά δηλαδή επομένως εγώ βάζω Χ.
4. Βκαίνουμε έξω.ΜΕΝ ΜΙΛΑΣ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. Όι εν γυρίζει η γη γύρω που σένα όι εν με κόφτει να μάθω πόσες μ*****ες έκαμες στον στρατό. Ούτε πόοοσο έξυπνος είσαι και πως ο μάστρος σου -η εταιρεία που εργάζεσαι θα εκατέρρεε χωρίς εσένα.
5. Μεν είσαι μίζερος. "BOOOHOOOHOOOOO εν έχω λεφτάααα μινίσκω με τη μάμμα μουυυ εν μου αρέσκει η δουλειά μουυυ ούλλες οι γυναίκες που εγνώρισα εφερθήκαν σκάρτα" και άλλες μεγάλες στιγμές και ατάκες του ξανθόπουλου. Να σε παρηγορήσω μια δυο φορές άμαν και αν περνάς δύσκολα αλλά την αρνητική σου ενέργεια να μεν μου τη μεταδώσεις!
6. Μεν είσαι ανασφαλής. Η ανασφάλεια εν περιορίζεται στη ζήλια τρίτου προσώπου. Αλλά σε κάτι κομπλεξικά ξεσπάσματα τύπου "ουυυ που εννα πάμε???τι εννα πρέπει να φορήσω???? εννα ξέρω κανένα ή εννα κάθουμαι μόνος μου???" Να είσαι άνετος να έχεις αυτοπέποίθηση και να είσαι κοινωνικός εν πολλά σημαντικό όι τέλια γεναικούα.
7. Μεν είσαι ο τύπος που εννα συζητήσει μόνο για μάππα + αυτοκίνητα. Εν χρειάζεται να το σχολιάσω παραπάνω τούτο.
8. Να έχεις καλή και καθημερινή σχέση με το μπάνιο. Ούτε τούτο χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση
9.  Μεν έχεις σκύλλο και να εν δεμένος συνέχεια με τον "άλυσο" + να τον παίρνεις απλώς στο "τζινίι". ΤΟΥΤΟ ΕΝ ΣΕ ΚΑΜΝΕΙ ΦΙΛΟΖΩΟ!
10. Να μεν πιστεύκεις οτι είσαι ο pash γκόμενος οτι μπορείς να συνοδεύεις μια γυναίκα με το να θωρείς ποτζί ποδά αδιάκριτα +να την κάμνεις ρεζίλι. Αν σε κάμνει τούτο να νιώθεις ωραία + να ανεβαίνει η αυτοπεποίθησή σου σημαίνει οτι είσαι μεγάλος κομπλέξας και παράλληλα ξενέρας.

Αυτά προς το παρόν είναι τα πράματα που δεν ανέχομαι με τίποτε. Και ναι εννοείται οτι τα πλείστα από τα παραπάνω τα εβίωσα! Φαντάζουν λεπτομέρειες αλλά κρύβουν ουσιώδη στοιχεία για τον χαρακτήρα του άλλου.. ΓΙΑ ΣΑΣ??? Ποιά εν τα τεράστια Χ?